بری لنگفورد در این کتاب درباره ژانر فیلم از کلاسیک تا پسا کلاسیک صحبت می‌کند. ژانر یکی از مفاهیم اساسیِ سینماست که، مانند دیگر موارد، دربارۀ آن کتاب‌های اندکی در کشور منتشر شده است. مفهوم ژانر ـ واژه‌ای فرانسوی به معنای «نوع» یا «گونه» در همۀ سطوح فرهنگِ فیلم به کار برده می‌شود: در تولید فیلم، در تبلیغات و بازار فیلم، و نیز در مطالعات سینماییِ دانشگاهی. ولی معنا و مفهوم آن در هیچ‌یک از آن‌ها به هیچ وجه یکسان نیست. در سطحی عمیق‌تر نیز، ژانر انگاره‌ای نامشخص و مبهم باقی می‌ماند که به طرز گیج‌کننده‌ای در هیچ تعریفی نمی‌گنجد و از نظر فلسفی آرمان‌گرایانه است. از سویی، هیچ فیلم‌ژانری وجود ندارد که دربردارندۀ همۀ مشخصه‌های ژانر خودش باشد؛ و به همین دلیل ـ همان‌گونه که حجم عظیم نوشته‌های انتقادی نشان می‌دهند ـ هیچ تعریف دقیقی، هر اندازه هم انعطاف‌پذیر، وجود ندارد که همۀ فیلم‌های آن ژانر را کاملاً شامل شود. احتمالاً، اولین و مهم‌ترین مشکلی که تازه‌واردان به این عرصه پیش روی خود دارند، همان‌گونه که گرترود اشتاین در توصیف خود از اوکلند گفته، آن است که «وقتی به آنجا می‌رسی، متوجه می‌شوی در آنجا ’آنجایی’ نیست». این کتاب تلاش می‌کند نشان دهد که، با وجود چنین مشکلاتی، ژانر همچنان ابزاری ضروری و مهم برای فهم نحوه تولید و مصرف گونه‌های مختلف فیلم و نیز رابطۀ بسیار گسترده آن‌ها با فرهنگ و جامعه در اختیار ما قرار می‌دهد.