ی گمان دوستی، مانندِ عشق، از عالی‌ترین و لطیف‌ترین روابطِ انسانی‌ست و از این جهت برخی‌ها آن را با عشق مقایسه می‌کنند و در یک تراز می‌دانند. اما ” دوست ” و “دوستی” چنان کاربردِ گسترده‌ای دارد که یافتنِ چیستیِ آن چندان آسان نیست. دوستی چیست؟ دوستِ واقعی کیست؟ چه رابطه‌ای میان دوستی و فضایلِ اخلاقی برقرار است؟ وظایفِ دوستان نسبت به یک دیگر چیست؟ اعتماد، برابری، ، حسادت، خودخواهی، خیانت و وفاداری، دروغ و صداقت، راز گویی، فداکاری، نفع شخصی، همدردی و…از جملهٔ موضوعاتی هستند که فیلسوفان، نویسندگان، شاعران، روان‌شناسان و اندیشمندانِ دیگر از دیدگاهِ خود به آن‌ها پرداخته‌اند و هر یک به این پرسش‌ها پاسخی داد‌ه‌اند. افلاطون نخستین کسی بود که رسالهء لوسیس را در دوستی نوشت؛ پس از او ارسطو در اخلاقِ نیکو ماخوس( کتابِ هشتم و نهم) به تعریف دوستی و ویژگی‌های آن پرداخت. پس از او نیز کیکرو رسالهٔ لائلیوس(دربارهٔ دوستی) را نوشت و این زنجیره تا به امروز ادامه دارد و به خصوص فیلسوفانِ اخلاق و روان‌شناسان از منظرِ تازه‌ای به آن می‌پردازند. در این کتاب خوانندگان با گزیده‌ای از دیدگاه‌های گوناگون دربارهٔ دوستی آشنا خواهند شد.