احمد میرعلائی (۲۱ فروردین ۱۳۲۱ در اصفهان - ۲ آبان ۱۳۷۴) مترجم، نویسنده، مدرس و منتقد ایرانی بود. وی از سال ۱۳۴۸ به بعد در دانشگاه‌های اصفهان، هنرهای دراماتیک، دانشگاه صنعتی اصفهان، دانشگاه هنر، دانشگاه آزاد و کراچی به تدریس پرداخت و به‌مدت ۴ سال در مؤسسه انتشارات فرانکلین تا سال ۱۳۵۱ به ویراستاری آثار ادبی مشغول بود. او همچنین در فاصله سال‌های ۱۳۴۶ تا ۱۳۵۵ سردبیری مجله‌های کتاب امروز، فرهنگ و زندگی، آیندگان ادبی و جنگ اصفهان را برعهده داشت. او بین سال‌های ۱۳۵۵ تا ۱۳۵۷ سرپرستی خانه فرهنگ ایران در دهلی و بین سال‌های ۱۳۵۷ تا۱۳۵۹ مسئول خانه فرهنگ ایران در کراچی بوده است.

وی از جمله نویسندگان و روشنفکرانی بود که در سری قتل‌های موسوم به قتل‌های زنجیره‌ای توسط عوامل وزارت اطلاعات در صبح روز دوم آبان ماه ۱۳۷۴ هنگامی که از منزلش به سمت کتابفروشی محل کارش در حرکت بود ناپدید و جسم بی جان او در حدود ساعت ۱۰ شب در کوچه‌های خیابان میر اصفهان پیدا شد. در کنار جنازه او دو بطری مشروب قرار داده بودند، بعدها معلوم شد که احمد میرعلایی بر اثر تزریق انسولین از ناحیه دست راست دچار ایست قلبی شده بود. او از امضا کنندگان متن نامه ما نویسنده ایم و همچنین متن اعتراض به دستگیری سعیدی سیرجانی بود.

علاوه بر فعالیت‌های فرهنگی فوق بسیاری ملاقات او با وی.اس. نایپول در سفرش به ایران را از دلایل خشم نیروهای امنیتی می دانند؛ فرج سرکوهی در کتاب خود اشاره می کند در سفر وی.اس. نایپول، دولتی ها اجازه نمی‌دادند تا نویسندگان مستقل با او دیدار کنند ولی او از فرصتی استفاده می‌کند و برای دیدار با مترجم کتابش، هند تمدن مجروح، به اصفهان می آید و میرعلایی در این نشت و برخاست چند روزه تصویری واقعی و متفاوت با گفتار دولتیان به نیپول ارائه می‌دهد که در ذهنیت نیپول و گزارشش از سفر ایران تاثیر تعیین کننده ای می‌گذارد.

احمد میر علایی از جمله مترجمینی است که فارسی زبانان را برای اولین بار با نویسندگان بزرگی همچون بورخس ، میلان کوندرا ، اکتاویو پاز ،گراهام گرین و ویلیام گولدینگ آشنا کرده است. او طبع و ذوق فراوانی در ترجمه شعر داشت و ترجمه کتاب‌های سنگ آفتاب سروده‌ی اوکتاویو پاز و ایکور سروده‌ی گاوین بنتاک را می‌توان از بهترین آثار او در زمینه ترجمه شعر منظور کرد.