ناشر کتاب‌های فارسی بدون سانسور و کتابفروشی ایرانیان خارج از کشور

گفت: «چیزی که‌ پاک نمی‌شه‌ باید مخفی بمونه‌. سر زخم قدیمی رو که‌ باز کنی، درد داره‌.»

جیغ‌های کش‌دار، | خطِ قرمزهای بیمار، | نگاه‌هایِ میخ‌دار، | ساختمان‌های دیوار... | تهران، تهرانِ عزیز من!

من از آمیزشِ با زندگی | آبستن شده‌ام خودم را.

پیراهنم امروز می‌رود جایی | بدونِ تنِ خسته و سنگینِ من، | رها و آوازخوان...

آغاز عاشق شدن همیشه به همین صورت است، حتا با همین نشانه‌هاست که می‌توان به وجود عشق تازه‌پاگرفته پی برد: از بی‌انصافی‌یی که با خود می‌آورد، یا از یاد بردن ناگهانی همه‌چیز و همه‌کس.

جیغ‌های کش‌دار، | خطِ قرمزهای بیمار، | نگاه‌هایِ میخ‌دار، | ساختمان‌های دیوار... |تهران، تهرانِ عزیز من! 

پاهايم كه تمام شوند، | با زبان مي‌دَوَم | و اثري خيس و لَزِج | واژگون می‌کنم | به زيادهايِ احمق...

 

و من این‌جایَم،| با دامنِ سبزم | و گُل‌های اُفتاده‌ی پیراهنم را | وَصله می‌‌زنم...

 

حالا دیگر هیچ پناهگاهی نداشتیم. | پَرسه می‌‌زدیم و | می‌سوزاندیم، | راه می‌‌گشودیم، | شکوفه‌هایِ خال‌دار می‌‌دادیم، | جایی که نمی‌بایست شکُفت... | و هماغوشی می‌‌کردیم، |جایی که نمی‌بایست لذّت بُرد...

 

سخت است | با قاتلِ شب‌بوها | درآمیختن، یک‌رنگ شدن | رویا را به گُذرگاهِ شرمساری سپُردن...

مؤمن باش | به آن صدا | آن زمزمه | آن نَجوای دوردستِ سردِ بی‌انعکاس | و بی‌روزن | که در |آن | سرگردانی | سرگردان است...

از خاکستری که می‌‌گویم، | سیاه لبخند می‌‌زند، | سفید چشمک...