خانیان نوشتن را به طور جدی از دهه‌ی ۱۳۶۰ آغاز کرده است. در این دهه فقط داستان کوتاه بزرگسال می‌نوشت که حاصل آن مجموعه داستانی شد به نام «همیشه، همین وقت، همین بازی». این مجموعه داستان در سال‌های نخستین دهه‌ی ۱۳۷۳ از سوی نشر «روشنگران» منتشر شد و نامزد نهایی جایزه‌ی گردون شد. در این سال‌ها در کنار داستان نویسی، به شکل جدی و مستمر نمایشنامه نیز می‌نوشت. نمایشنامه‌های «یک نیمروز در اتاق بازجویی»، «پرگار»، «چهارمین نامه»، «روی نی بندی»، «عشق، سال ریکن» و «بازی نامه‌ی بابور» از جمله نمایشنامه‌های همین دوران است، که همگی روی صحنه‌های تا‌تر تهران و شهرستان‌ها به اجرا در آمدند و از جشنواره‌های مختلف از جمله «تا‌تر فجر» و دوره‌های مختلف «جشنواره دفاع مقدس» رتبه‌های بر‌تر را از آن خود کردند.