رضا مختاری، درمجموعه نویسندگانی قرار می‌گیرد که خود را با نام نویسنده دهه هفتاد معرفی کرده‌اند.؛ هر چند او با انتشار جنگی در داستان (راوی) از خیلی از همنسل‌هایش فعال‌تر بوده است. نوع تصویرسازی کارهای او از یک سو متاثر از داستان واقع‌گرای جنگ اصفهان است و از سوی دیگر به نوعی جادونویسی گرایش دارد.

داستان‌های او در زمره آثار جریانی است که در آن‌ها خواننده با تلقی تازه‌ای از تصویر داستانی مواجه می‌شود. تفاوت این تلقی با رئالیسم جادویی در معکوس کردن آرمان نویسندگان امریکای لاتین است؛ در این شیوه به‌جای آن که رویداد غیرواقعی به شکلی نوشته شود که انگار واقعی است، واقعیت به گونه‌ای بیان می‌شود که تشخیص آن از ناواقعیت دشوار است. کارهای رضا مختاری را می‌توان از اجراهای تمیز این ایده قلمداد کرد.