شیدا محمدی شاعر، نویسنده و روزنامه‌نگار در ۱۲ اسفند سال ۱۳۵۴ در تهران تولد یافت. تحصیلات خود را در زمینه «زبان و ادبیات فارسی» تا مقطع لیسانس ادامه داد. حوزه علاقمندی‌اش همواره «ادبیات» و «نقاشی» بوده است. طراحی و نقاشی را ابتدا نزد «هانیبال الخاص» به مدت کوتاهی آموخت سپس نزد استاد «گنجی» رنگ روغن را فرا گرفت. 

در دوره پایانی دانشگاه؛ در سال ۱۳۷۸ با چاپ داستان‌هایش در روزنامه «جام جم» جذب روزنامه‌نگاری شد و فعالیتش را همزماندر زمینه «فرهنگی و ادبی» و «اجتماعی» آغاز کرد. 

علاقمندی او به نوشتن و جسارتش در خلق موضوعات بدیع و گپ و گفتگو با هنرمندان برجسته؛ راه پیشرفت را برای او هموار کرد. 

چاپ کتاب «مهتاب دلش را گشود... بانو!» در سال ۱۳۸۰؛ نشر تندیس؛ نقطه عطف تازه‌ای در زندگی او شد. نثر شاعرانه این کتاب با همه کاستی‌هایش او را به محافل ادبی و هنری ایران پیوند داد. در این زمان؛ در صفحه «فرهنگی هنری» روزنامه همشهری قلم می‌زد. کارشکنی‌ها و عدم چاپ مقالات و گزارشات وی؛ در تمام سال‌های روزنامه نگاریش باعث جابجایی و یا بیکاری او شده است. 

از مرداد ماه سال ۱۳۸۱ دبیر صفحه «زنان» روزنامه «ایران» بود که پس از مدتی به علت حساسیت‌های مسئولین نسبت به مسئله زنان؛ این صفحه هم تعطیل شد. 

در این فاصله شعر‌ها و داستان‌های وی در مجلات «نافه» «عصر پنج شنبه» «کارنامه» و روزنامه «همشهری» «ایران جمعه» و بعد‌ها در «اعتماد» «جمهوریت» و «وقایع الاتفاقیه» و... به چاپ رسیده است. 

در بهار سال ۱۳۸۲ دبیر تحریریه مجله فرهنگستان هنر بود که پس از یک شماره به علت کمبود‌ها و عدم رضایت از سیستم اداری مسلط بر مجله استعفا داد. 

در تابستان‌‌ همان سال گزارشات اجتماعی او تیتر اول روزنامه ایران بود. شیدا محمدی در پاییز سال ۱۳۸۲ از ایران خارج شد و از پاییز سال ۱۳۸۳ در کالیفرنیا مقیم است. آثار او در این مدت؛ در مجلات سیمرغ، آرش، نامه کانون نویسندگان در تبعید و روزنامه شهروند کانادا و... به چاپ رسیده است. 

رمان افسانه بابا لیلا چندین سال است که در انتظار مجوز وزارت ارشاد می‌باشد که در ‌‌نهایت در پاییز ۱۳۸۴ با حذف ۴۴ مورد و ۳۳بار تغییر در محتوا به چاپ آن رضایت داده‌اند.