صادق ادیبی سربازی حرفه‌ای، مردی كه دوستانش به او لقب »صادق كلاه زنجیرطلا« داده بودند، خاطراتش را می‌نویسد. یادداشت‌هایی كه در روزگار بازنشستگی، خانه نشینی و سالخوردگی بی همدم و انیس و یار از سر دلتنگی و محض گله‌مندی از قدرنشناسی ارباب مسندنشین زمانه، از سرخانه قلم بر كاغذ جاری شده و در صفحه روزگار باقی مانده است.سی سال با رضاشاه در قزاقخانه و قشون در سال‌های 1334-1335 و شاید بیشتر برای چاپ در مجله نوشته شده است.ویژگی این كتاب رك و راست و بی شیله و پیله بودن است.

این خاطرات جنبه ادبی و جمله سازی و سخنوری و بیشتر شبیه گزارش نویسی است.در سال های پس از 28 مرداد، خاطره نویسی متداول شده بود و بسیاری از رجال و نظامیان دست به قلم می‌بردند، اما صادق ادیبی (صادق كج كلاه یا زنجیر طلا) صادقانه آن‌ها را نوشته است. شاید هدفش این بود با انجام این اقدام به دولت و ارتش و مقامات بالا نشان دهد كه قدر خدماتش را ندانسته و او را از یاد برده اند. صادق ادیبی، نویسنده این یادداشت‌ها، یك قزاق و در حقیقت سرباز حرفه‌ای بود كه از ابتدا با درجه گروهبانی وارد خدمات سرباز خانه شد و سال های 1293 به بعد با رضا خان آشنایی و رضاخان فرمانده او بود.