عزیز یوسفی، نویسنده و مترجم انقلابی کرد، از بنیان گذاران و رهبران حزب دمکرات کردستان، و یکی از با نفوذ ترین شخصیت های کرد ایران است. عزیز یوسفی سال‌ها همراه با غنی بلوریان، کریم حسامی، حسن قزلجی، سلیمان معینی، قادر شریف و دیگر فعالان کرد، در یک صف برای حقوق مردم کردستان ایران مبارزه کرده بود.

عزیز یوسفی از قربانیان ستیز شاه با حق و حقوق کردهای ایران بود، که بیست و پنج سال از عمر خود را در زندان های شاه گذراند. عزیز یوسفی، پس از رهائی از زندان، صبح دوشنبه ۱۵ خرداد سال ۵۷ در تهران چشم از جهان فروبست. پیکر عزیز یوسفی فردای روزی که درگذشت به زادگاهش مهاباد منتقل شد. روز چهارشنبه ۱۷ خرداد با حضور هزاران نفر از مردم مهاباد در مراسم تشییع جنازه اش به خاک سپرده شد. شهر یکپارچه عزاداری کرد و بر گور او هزاران کرد گریستند. گور عزیز یوسفی تا چند روز بعد نیز بوسیله گروه های بزرگ مردم گلباران می شد. در مراسم روز سوم درگذشت عزیز یوسفی، تظاهرات بزرگی در مهاباد برپا شد که ده ها نفر در آن دستگیر شدند. از یوسفی چندین ترجمه و اثر، از جمله "سرزمین کف" و اثری درباره "جنگ جهانی دوم" باقی مانده است.