غوغا بیات عکاس فیلم است. یکی از چند چهره آشنای هنر عکاسی فیلم در ایران، که با برگزاری نمایشگاه‌های عکاسی و حضور مستمر در شاخه‌ای کاملا تخصصی، ماندگاری خود و آثارش را به اثبات رسانده است. او متولد ۱۳۳۷ در تهران است و فارغ‌التحصیل عکاسی و گرافیک از مدرسه عالی تلویزیون در سال ۱۳۵۷. 

شروع کارش، به‌عنوان عکاس فیلم، در فیلم «پرندهٔ کوچک خوشبختی» به کارگردانی پوران درخشنده بوده است و بعد از آن هم شاهد همکاری او در چندین فیلم کوتاه و پروژه‌های بزرگ سینمایی بوده‌ایم. 

غوغا بیات در زمینه نامزدی و نیز دریافت جوایز، کارنامه درخشانی دارد. 

نمایشگاه اخیر او، با عنوان «عاشقانه‌های دست به دست»، در گالری گلستان برگزار شد و او بخشی از نمایشگاه را در گالری کتابخانه «وست ونکوور»، هم‌زمان با جشن فرهنگ و هنرایران، به همراه آثار زنان هنرمند نقاش ایرانی، به معرض نمایش گذاشته است. 

عکس‌ها یادداشت‌هایی به زبان فارسی بر روی اسکناس‌های ایرانی، آن هم با فضایی که برای آن پیام در نظر گرفته شده است ترسیم می‌کند. غوغا در توضیح نمایشگاه برای مدعوین خود چنین نوشته است: 

 «هر کس قصه‌ای دارد؛ یکی درد دلش را به اولین کسی که می‌رسد می‌گوید؛ دیگری داستان زندگی‌اش را کتاب می‌کند. داستان‌ها به فیلم‌نامه‌هایی بزرگ تبدیل می‌شوند و... اما در ایران، مردم راه دیگری را نیز برای ابراز اندیشه‌ها و ترس‌ها و شادمانی‌هایشان یافته‌اند. بیشتر مبادلات مالی در ایران با اسکناس صورت می‌گیرد. از آن گذشته، بر اساس رسمی قدیمی، بزرگ‌تر‌ها در شب سال نو، روی اسکناس متنی می‌نوشتند. دعای خیری که برای یادبود به کوچک‌تر‌ها هدیه می‌کردند. این عادت، در طول سال‌ها، در سایه تغییرات و تحولات اجتماعی، تغییر کرده و تبدیل به تریبونی خاموش برای ابراز دلتنگی‌ها، سرخوردگی‌ها و... شده است. 

عاشقانه‌های دست به دست، بر اساس یک سال جمع‌آوری اسکناس‌ها صورت گرفته است. یادداشت‌ها متفاوت، و حال و هوای عکس‌ها نیز، به تبعیت از روح دست نوشته‌ها، از یکدیگر متمایزند. 

هر نوشته‌ای داستانِ ناگفته‌ای را بازگو می‌کند: پیشنهادی برای وصلتی، دعایی برای برآورده شدن نیازی، یا عاشقانه‌ای. طبیعت اسکناس در ماندگاری نیست؛ دست به دست می‌گردد و پیامی را به هم‌راه خود می‌برد. پیام‌هایی برای هزاران نا‌آشنا».