قاضی ربیحاوی، متولد ۱۳۳۵ در آبادان، ۲۲ ساله بود که به تهران رفت و انقلاب شد. در اوایل دهه ۶۰ که ایران وارد جنگ با عراق شد، اولین داستان کوتاه خود را منتشر کرد. او در اوین زندانی شد و پس از آن به نوشتن فیلمنامه روی آورد. در سال ۱۹۹۴، ربیحاوی، ممنوع‌التصویر و در نهایت در سال ۱۹۹۵ به لندن تبعید می‌شود و در آنجا فعالیت‌های ادبی خود را بین رمان، تئاتر و سینما تقسیم می‌کند. ربیحاوی یکی از آغازکنندگان ادبیات ضد جنگ در ایران به‌شمار می‌رود.