سید محمد حسینی بهشتی متولد ۲ آبان ۱۳۰۷ در محلهٔ لُنبان اصفهان مشهور به شهید بهشتی، سیاست‌مدار و فقیه ایرانی و نخستین رئیس دیوان عالی کشور پس از انقلاب ایران در سال ۱۳۵۷،[۲] نخستین دبیرکل حزب جمهوری اسلامی و نایب رئیس مجلس خبرگان قانون اساسی بود. گاهی از وی به عنوان نظریه‌پرداز ولایت فقیه نام برده می‌شود. او از جمله افراد نزدیک به آیت‌الله خمینی و هواداران تشکیل حکومت اسلامی در ایران بوده و نقش بسیار مهمی در استقرار جمهوری اسلامی در ایران داشته‌است.

پدرش، سید فضل‌الله، مردی روحانی و از مدرسین حوزه علمیه اصفهان بود و گاهی برای برپایی نماز جماعت به روستاهای پیرامون می‌رفت. محمد بهشتی در هفتم تیر ۱۳۶۰ و در پی انفجار در دفتر حزب جمهوری اسلامی که از سوی سازمان مجاهدین خلق ایران سازماندهی شده بود، کشته شد.