پیشگفتار نویسنده
هنرمند خالق چیزهای زیباست. هدف هنر آشکار کردن هنر و پنهان کردن هنرمند است.
منتقد کسی‌ست که تاثیرگرفته‌ها‌یش از چیزهای زیبا را بتواند به شیوه‌ای دیگر و یا به صورت دستمایه‌یی نو تعبیرکند. بالا‌ترین نوع انتقاد که پایین‌ترینش نیز هست روش زندگینامه نویسی از خود است.
آنان که در چیزهای زیبا معانی زشت می‌یابند، فاسدند، بی‌آن‌که جذاب باشند. آنان که درچیزهای زیبا معانی زیبا می‌یابند، رشد یافته‌اند. بهر اینان امیدی هست. آنان برگزیدگانی‌اند که از چیزهای زیبا تنها معنی زیبایی می‌گیرند.
چیزی در جایگاه کتاب اخلاقی یا غیراخلاقی موجود نیست. کتاب را یا خوب نوشته‌اند یا بد، همین.
بیزاری قرن نوزدهمی از رئالیسم خشم کالیبان است از دیدن چهره خود در آینه. ناخوشایندی قرن نوزدهمی از رمانتیسم، خشم کالیبان است از ندیدن چهره خود در آینه.
زندگی اخلاقی انسان بخشی از دستمایه هنرمند را شکل می‌دهد، اما اخلاقیات هنر در به کارگیری کامل وسیله‌یی ناکامل نهفته‌ست.
هیچ هنرمندی درآرزوی اثبات چیزی نیست. حتا چیزهای راست را می‌توان اثبات کرد. هیچ هنرمندی همنوایی‌ها‌ی اخلاقی ندارد. همنوایی‌ها‌ی اخلاقی در هنرمند یعنی منش‌گرایی نابخشودنی در سبک.
هنرمند همیشه مرگ‌اندیش نیست. هنرمند در بیان هرچیز تواناست.
اندیشه وزبان ابزارهای هنرمندند.
هیچ هنرمندی درآرزوی اثبات چیزی نیست. حتا چیزهای راست را می‌توان اثبات کرد. هیچ هنرمندی همنوایی‌ها‌ی اخلاقی ندارد. همنوایی‌ها‌ی اخلاقی در هنرمند یعنی منش‌گرایی نابخشودنی در سبک.
خیر و شر دستمایه‌ها‌ی هنرمند برای هنرند. از دیدگاه شکل، الگوی همه هنر‌ها هنرموسیقی‌دان است. از دیدگاه احساس صنعت هنرپیشه الگوست.
هنر‌ها همه در یک زمان سطح‌اند و نماد.
آنان که به زیر سطح سر می‌کشند تاوانش را خود می‌پردازند.
آنان که نماد را می‌خوانند تاوانش را خود می‌پردازند. هنر در واقع آینه‌دار بیننده است و نه زندگی.
گونه‌گونی نظرگاه‌ها در مورد کارهای هنری نشانه تازگی، پیچیدگی، و زنده بودن آن‌ها‌ست.
هنگامی که منتقدان در اختلاف باشند، هنرمند در توافق با خویش است.
می‌بخشاییم آن کس را که چیزی مفید می‌سازد و تحسینش نمی‌کند. تنها بهانه برای ساختن چیزی نا‌مفید آن است که شخص به تحسین شدید آن بپردازد. هنر‌ها همه کاملاً نا‌مفید‌ند.
اسکار وایلد
