ویلیام ترور نویسنده، نمایشنامه‌نویس متولد: ۱۹۲۸ میچلستون، ایرلند ویلیام ترور نویسنده، نمایشنامهنویس متولد: ۱۹۲۸ میچلستون، ایرلند ویلیام ترور متولد ۲۴ مه ۱۹۲۸، رماننویس، نمایشنامهنویس، و نویسنده ایرلندی بود که از او به عنوان یکی از قلههای داستان کوتاه انگلیسی معاصر یاد میشد. وی سه بار برندهٔ جایزه ادبی کاستا بوک شد و پنج نوبت به عنوان نامزد جایزه ادبی من بوکر معرفی شد. نام ترور به عنوان یکی از بختهای جایزه نوبل ادبیات نیز مطرح بود، اگر چه هیچگاه برنده این جایزه نشد. جملات منتخب I'm a paragraph. Click here to add your own text and edit me. It's easy. یادداشتها کتابها Heading 5 Heading 5 Heading 5 Heading 5 بازگشت به نویسندگان

هارولد پینتر انگلیسی، نویسنده، نمایشنامه نویس ۱۹۳۰ - انگلیس هارولد پینتر انگلیسی، نویسنده، نمایشنامه نویس ۱۹۳۰ - انگلیس هارولد پینتر (۲۰۰۸-۱۹۳۰)، نویسنده، نمایشنامهنویس، بازیگر، کارگردان، و فعال سیاسیِ انگلیسی در محلهی هاکنی در شمال لندن متولد میشود. او در فضایی سرشار از یهودستیزی بزرگ میشود، و این مسئله نقشِ بسزایی در گرایش او به نمایشنامهنویسی دارد. با آغاز جنگ جهانی دوم، هنگامی که تنها نُه سال دارد، مجبور به ترک لندن میشود و در دوازده سالگی به این شهر بازمیگردد. خودش میگوید تجربهی بمبارانهای زمان جنگ هیچگاه او را رها نکرده است. در لندن به مدرسهی گرامر هاکنی میرود و در آنجا با گروهی از معلمان خوشفکر، پرانرژی و ماجراجو آشنا میشود، و در همین دوران است که تئاتر و ضدیت با فاشیسم بیشترین تأثیر را روی او میگذارد. در این مدرسه نقشهایی چون مکبث و رومئو را بازی میکند و این موجب علاقمندیِ بیشتر او به بازیگری میشود. پس از پایان مدرسه، در سال ۱۹۴۸ به آکادمیِ سلطنتیِ هنرهای نمایشی میرود، اما پس از دو ترم تحصیل آنجا را ترک میکند. پینتر در سال ۱۹۵۰ نخستین اشعار خود را منتشر میکند و به سبب اجراهایش از آثار شکسپیر مشهور میشود. وی در سالهای ۱۹۵۱ تا ۱۹۵۷ با نام دیوید بارون به بازیِ نقشهای کلاسیک و عمدتاً آثار شکسپیر میپردازد. در سال ۱۹۵۷ با نوشتنِ نمایشنامهی «اتاق» که توسط دپارتمان هنرهای نمایشیِ دانشگاه بریستول چاپ میشود، جایگاه خود را به عنوان نویسنده تثبیت میکند. هارولد پینتر از ابتدای دههی شصت به عنوان نمایشنامهنویس مشهور میشود، گرچه به طور همزمان بازیگری و کارگردانی را نیز ادامه میدهد. او را به عنوان مبتکر سبک نمایشیِ جدیدی با عنوانِ کمدیِ تهدید میشناسند، و واژهی پینترِسک که برگرفته از نام اوست، به عنوان صفتی جدید واردِ زبان انگلیسی شده و دلالت بر فضایی خاص دارد. این کمدی، گونهای است که در آن نویسنده، تسلط و اطاعت پنهان را در پیش پا افتادهترین گفتگوها نشان میدهد. پینتر میگوید به دنبال دورهی اولیهی رئالیسمِ روانشناختی، مرحلهی دوم را که تغزلیتر است با نمایشنامههایی چون «چشمانداز» (۱۹۶۷) و «سکوت» (۱۹۸۷) ادامه داده و سپس به نمایشنامههای سیاسی رسیده است که از این میان میتوان به آثاری قبیلِ «پیکِ آخر» (۱۹۸۴)، «زبانِ کوهستان» (۱۹۸۸) و «نظمِ نوین جهانی» (۱۹۹۱) اشاره کرد. اما این تقسیمبندیِ دورهای، دقیق به نظر نمیرسد و آثار پرقدرتی چون «سرزمینِ متروک» (۱۹۷۴) را از نظر دور میدارد. پینتر در سال ۲۰۰۲ به سرطان مبتلا میشود، با این حال از تلاش بازنمیایستد و در سال ۲۰۰۵ کاندیدای جایزهی نوبل ادبیات میشود. با اختصاص این جایزه به پینتر، بحثهای گوناگونی پیرامون آن در میگیرد که بعضاً مواضع سیاسی و جنجالی پینتر را در این رویداد سهیم میدانند. با این حال گرچه ممکن است عقاید سیاسیِ پینتر عاملی به شمار آمده باشد، اما این جایزه از نظر هنری بسیار موجه است و دستاوردهای نمایشی و ادبی پینتر، یک سروگردن بالاتر از سایر نویسندگان انگلیسی است. در هر حال، انتقاد صریحِ پینتر از سیاست خارجی آمریکا و مخالفتاش با جنگ عراق، بدون شک او را از جنجالیترین برندگان جایزه نوبل ادبیات کردهاست. پینتر فردای روزی که از برنده شدن این جایزه مطلع میشود، در مصاحبهای تلفنی با روزنامهنگاری سوئدی میگوید که نمیتواند حرف بزند و این خبر او را از پای درآوردهاست و برای دریافت جایزه و سخنرانی به استکهلم خواهد رفت. اما حالش رو به وخامت میگذارد و سخنرانی خود را با عنوان «هنر، حقیقت، سیاست» ضبط کرده و به آکادمی میفرستد. وی سخنرانیاش را این طور شروع میکند: "در سال ۱۹۵۸ نوشتم: «تمایز قاطعی میان امر واقعی و امرِ غیر واقعی، یا بین درست و غلط وجود ندارد. یک چیز لزوماً درست یا غلط نیست، میتواند هم درست باشد هم غلط.» اعتقاد دارم که این تأکیدها هنوز هم در کشف واقعیت از طریق هنر، کاربرد دارد. بنابراین به عنوان یک نویسنده از این تأکیدها حمایت میکنم، ولی به عنوان یک شهروند نمیتوانم این گونه با مسائل برخورد کنم. من به عنوان یک شهروند باید بپرسم: «درست چیست؟ غلط چیست؟»... ما برای ملت عراق شکنجه آوردیم، بمبهای منهدم کننده آوردیم، کشتار بیهدف و بیدلیل آوردیم، بدبختی و ذلت و مرگ را آوردیم، و با این همه ادعا میکنیم برای ملتهای خاورمیانه آزادی و دموکراسی را آوردیم... دولتمردانِ ما باید چند نفر را بکشند تا به عنوان عاملانِ قتلِ عام و جنایتکار جنگی شناخته شوند؟" کتابشناسی: نمایشنامهها • اتاق (۱۹۵۷) • بالابرِ غذا (۱۹۵۷) • جشن تولد (۱۹۵۸) • دردِ مختصر (۱۹۵۸) • آسایشگاه (۱۹۵۸) • سرایدار (۱۹۵۹) • شبی بیرون از خانه (۱۹۵۹) • مدرسهی شبانه (۱۹۶۰) • کوتولهها (۱۹۶۰) • کلکسیون (۱۹۶۱) • فاسق (۱۹۶۲) • مهمانیِ چای (۱۹۶۴) • بازگشت به خانه (۱۹۶۴) • زیرزمین (۱۹۶۶) • چشمانداز (۱۹۶۷) • سکوت (۱۹۶۸) • روزگارِ سپری شده (۱۹۷۰) • تک گویی (۱۹۷۲) • سرزمینِ متروک (۱۹۷۴) • خیانت (۱۹۷۸) • صداهای خانوادگی (۱۹۸۰) • ایستگاهِ ویکتوریا (۱۹۸۲) • یک جور آلاسکا (۱۹۸۲) • پیکِ آخر (۱۹۸۴) • زبانِ کوهستان (۱۹۸۸) • نظمِ نوینِ جهانی (۱۹۹۱) • وقتِ ضیافت (۱۹۹۱) • مهتاب (۱۹۹۳) • خاکستر به خاکستر (۱۹۹۶) • مراسم جشن (۱۹۹۹) • جشنِ بزرگداشت (۱۹۹۹) • یادِ چیزهای گذشته (۲۰۰۰) قطعاتِ کوتاه نمایشی • سیاه و سفید (۱۹۵۹) • گرفتاری در محل کار (۱۹۵۹) • زمانِ رفتن (۱۹۵۹) • درخواستِ توقف (۱۹۵۹) • پیشنهادِ ویژه (۱۹۵۹) • همین و بس (۱۹۵۹) • مصاحبه (۱۹۵۹) • متقاضی (۱۹۵۹) • گفتگوی سه نفره (۱۹۵۹) • شب (۱۹۶۹) • دقیقاً (۱۹۸۳) • نشستِ مطبوعاتی (۲۰۰۲) • از آنکه بگذریم (۲۰۰۶) فیلمنامهها • سرایدار (۱۹۶۳) • پیشخدمت (۱۹۶۳) • کدو خور (۱۹۶۳) • آلونک (۱۹۶۵) • یادداشتِ کوییلر (۱۹۶۵) • تصادف (۱۹۶۶) • جشن تولد (۱۹۶۸) • دلال محبت (۱۹۶۹) • بازگشت به خانه (۱۹۶۹) • داستان پروست (۱۹۷۲) • آخرین سرمایهدار (۱۹۷۴) • زن ستوان فرانسوی (۱۹۸۱) • پیروزی (۱۹۸۲) • خیانت (۱۹۸۳) • یادداشتِ لاکپشت (۱۹۸۴) • داستانِ خدمتکار (۱۹۸۷) • گرمای روز (۱۹۸۸) • تجدید میثاق (۱۹۸۹) • آرامشِ غریبهها (۱۹۸۹) • بازماندهی روز (۱۹۹۱) • وقتِ ضیافت (۱۹۹۲) • محاکمه (۱۹۹۳) • کودکِ رویابین (۱۹۹۷) • تراژدیِ شاه لیر (۲۰۰۰) داستانها • کولوس (۱۹۴۹) • کوتولهها (۵۶-۱۹۵۲) • آخرین گزارشها از بورس اوراق بهادار (۱۹۵۳) • سیاه وسفید (۵۵-۱۹۵۴) • آزمون (۱۹۵۵) • مهمانیِ چای (۱۹۶۳) • ساحل (۱۹۷۵) • گرفتاری (۱۹۷۶) • لولا (۱۹۷۷) • داستانِ کوتاه (۱۹۹۵) • دختران (۱۹۹۵) • در محضرِ خداوند (۱۹۹۷) • تِس (۲۰۰۰) • صداهایی در تونِل (۲۰۰۱) جملات منتخب I'm a paragraph. Click here to add your own text and edit me. It's easy. یادداشتها کتابها Heading 5 Heading 5 Heading 5 Heading 5 بازگشت به نویسندگان

ری‌را عباسی ایرانی، نویسنده 1341 - خرم‌آباد، ایران ریرا عباسی ایرانی، نویسنده 1341 - خرمآباد، ایران در شانزده سالگی مجموعه شعری بنام «ذرت بو داده» داشت که به دلایلی کاملا از بین رفت و با آغاز جنگِ عراق با ایران زندگیش در آبادان ویران شد و دچار نابسامانیهای متعددی گردید. یک سال در اردوگاه آواره گان جنگ، همراه فرزندش زندگی سختی را گذارند و به شهرهای بسیاری مهاجرت کرد. نوشتن در چنین شرایطی دشوار بود. بعد از سالها دوری از نوشتن که قبل از شانزده سالگی شروع شده و رها شده بود، در سال ۱۳۶۷نوشتن و جنون نوشتن همزمان چه شعر و چه داستان به یکباره غافلگیرش کرد. اولین رمانش به نام «آساره» را در همان سال نوشت اما آن را منتشر نکرد. بعد از گذراندن دو دوره کلاسهای ادبیات داستانی، در جمع داستاننویسان و گذارندان دورههای نقد و آشنایی با فلسفه... در جلسات داستانخوانی کارنامه، و دیگر جلسات ادبیات داستانی شرکت میکرد. سالها طول کشید که آثارش در مجلههای تخصصی ادبی، کلک، دنیای سخن، آدینه، کارنامه، عصر پنجشنبه و نافه و... در بسیاری از روزنامههای رسمی کشور... منتشر شد و به دنیای ادبی از طریق مطبوعات راه پیدا کرد. در سال ۱۳۷۹ مجموعه داستان «سی پری چهار شنبهها» را بیآنکه به دنبال ناشر باشد به نشر معیار سپرد و در سال۱۳۸۰ توسط نشر مینا به چاپ دوم رسید. (متاسفانه این کتاب در حاضر خمیر شد.) بعد از چاپ مجموعه داستانش. اولین جلسات نقد ادبی آثار زنان را مطرح کرد و به کمک یکی دو نفر از دوستانش نقد فمینیستی ادبیات زنان را تشکیل داد که بسیاری از نویسندگان زن کتابهایشان درآن زمان نقد و بررسی میشد. بین سالهای ۱۳۸۰ مجموعه شعر «برای این زن لُر دیگرتفنگ نیاورید» توسط نشر مینا منتشر شد که در مدت کوتاهی توسط همین ناشر به چاپ دوم رسید. در بهار سال ۱۳۸۱ «چه کسی پنهانتر تو را دوست دارد» (منظومهای عاشقانه و جسور به گفته منتقدان) همراه با نقاشیهای شاعر، توسط نشر مینا منتشر و چاپ دوم آن در همان سال و چاپ سوم آن در سال ۱۳۸۵ توسط نشر مینا صورت گرفت... در نیمه پایانی سال ۸۱ ۱۳ مصادف باحمله آمریکا به عراق کتاب «شاعران صلح» منتشر شد و گزیدهای از این اثر را کمیسیون ملی یونسکو در ایران پذیرفت و با نام «شعر صلح» نامگذاری کرد و نشر قطره چاپ داخلی آن را در ایران منتشر کرد. جملات منتخب I'm a paragraph. Click here to add your own text and edit me. It's easy. یادداشتها کتابها Heading 5 Heading 5 Heading 5 Heading 5 بازگشت به نویسندگان

بهرام روحانی ایرانی، نویسنده فروردین 1365 - بجنورد، ایران بهرام روحانی ایرانی، نویسنده فروردین 1365 - بجنورد، ایران بیوگرافی بهرام روحانی از زبان خودش: تردید دارم که در ابتدا کلمه بوده باشد. اما ازآنجاکه در حال حاضر تقدم و تأخر آن, اهمیت قابلتأملی ایجاد نمیکند و واژگان از منظر فرمشان, وزندارند و عموماً هر چیز که وزن دارد بهنوعی تحمیل خواهد شد درنتیجه من بهرام روحانی هستم ' متولد یکم اسفندماه یک هزار و سیصد و شصت و چهار هجری خورشیدی در ایران, خراسان شمالی, بجنورد. اگر گذر شعر به فراسوی ادبیات راه ببرد. پس محتوا در اولویت است. اما اینکه فرم در آثار بنده چگونه شکل میبندد, یقیناً به زیست جهان من باز خواهد گشت. به حال غیر منتظرهام که شاید در آن, تبرها حروف آزادی را جدا جدا کردهاند. اگر انسان طغیان میکند, یعنی اینکه محتوای مردد خود را از فرم زمینیاش جدا کرده است. پس ایماژها و تنانگی اش نیز از این قاعده مستثنا نخواهند بود. چراکه آن مسافر مشکوک, قرار است در هر فرد, فردیت خود را به اثبات برساند. از فرازوفرودهای کولاژیک که در زندگانی هر تنابنده ای موجود است میگذرم و اینک تعداد رخدادهایی که در چند بازهی زمانی بر من گذشته را در دو دفتر بنامهای جعبهی سیاه و پرواز بوفالوها خلاصه کردهام. بهزعم بنده این دو دفتر, درواقع بیش از جملات, تصاویرند. نامگذاری هر دو دفتر برخلاف تصور معیار, استعاراتی از علوم انسانیاند. جعبهی سیاه بر سیستمهایی که امکان تشریح تفصیلی آنها به دلیل وجود هرجومرج, وجود ندارد دلالت داشته و پرواز بوفالوها, به تحرک غیر لازم و بدون تعقل در بافتهای اجتماعی و سیستمی اشاره دارد. و این بدین معناست که در هر دو دفتر, ادبیت (و نه ادبیات) واژانه به سیر در جهان شخصی مؤلف پرداخته است. بنده ننوشتهام که هنری در آن پنهان باشد. بلکه اگر هنری کرده باشم, آن است که نانوشته باشم. جملات منتخب I'm a paragraph. Click here to add your own text and edit me. It's easy. یادداشتها کتابها Heading 5 Heading 5 Heading 5 Heading 5 بازگشت به نویسندگان

یاروسلاو هاشک نویسنده 1883 - پراگ یاروسلاو هاشک نویسنده 1883 - پراگ یاروسلاو هاشک نویسنده و طنزپرداز چک بود که بیشتر به خاطر رمان «شوایک»، سرباز زندهدل معروف است. هاشک در ۳۰ آوریل ۱۸۸۳ در پراگ متولد شد. سیزدهساله بود که پدرش درگذشت. پس از آن، تحصیلاتش به علت شرکت در درگیریها و تظاهرات خیابانی آن زمان پراگ دچار وقفه شد. سرزمین چک در آن هنگام تحت سلطهی امپراتوری اتریش بود و دشمنی چکها با آلمانیها و اتریشیهای مقیم پایتخت به درگیری مستقیم رسیده بود. همین مبارزه مضمون بسیاری از آثار هاشک و معاصران او را تشکیل میدهد. نخستین نوشتههای هاشک در سالهای آغازین قرن بیستم در مطبوعات چک پدیدار شد و عمدتاً خاطرات سفرهایش به اسلواکی و کشورهای دیگر و نیز نوشتههای فکاهی دربارهی مسائل روز را شامل میشد. در سالهای بعد مقالات و داستانهایش جنبهی انتقادی و مبارزاتی بیشتری یافت. با شروع جنگ جهانی اول، هاشک به ارتش اتریش فرا خوانده شد، ولی خیلی زود خود را تسلیم نیروهای روس کرد و به واحد نظامی چکسلواکی که در روسیه تشکیل شده بود پیوست. در همان زمان با بسیاری از روزنامههای روس در جبهه به همکاری پرداخت. هاشک در سال ۱۹۲۰ به میهنش بازگشت و به نوشتن شاهکار خود، رمان ماجراهای شوایک، سرباز زندهدل پرداخت و تا زمان مرگش در ۱۹۲۳ مشغول همین کار بود. این اثر که ترجمههای مختلفی هم از آن به زبان فارسی وجود دارد، برای او شهرت جهانی به ارمغان آورد و فیلمها و نمایشنامههای پرشماری از روی آن ساخته شد. جملات منتخب I'm a paragraph. Click here to add your own text and edit me. It's easy. یادداشتها کتابها Heading 5 Heading 5 Heading 5 Heading 5 بازگشت به نویسندگان