در سال‌های اخیر شباهت فضای کلی حاکم بر داستان‌‌های نویسندگان جوان، به‌قدری زیاد شده که وقتی اثری از اندک تفاوت‌هایی نسبت به دیگر کتاب‌های منتشر شده برخوردار می‌شود، توجه مخاطب علاقه‌مند و پیگیر ادبیات داستانی بیش از حد انتظار به خود جلب می کند، چنانکه به اتکای همین اندک تفاوت‌ها به عنوان اثری در خور اعتنا یاد می‌شود.

مجموعه داستانِ «دفترچه تلفن من» نیز از چنین شرایطی برخوردار است. این کتاب از چهارده داستان کوتاه، نوشته فاطمه جعفریان تشکیل شده که به همت نشر ثالث به چاپ رسیده است. عقرب، وقتی باد می‌آید، مشترک موردنظر زیر پل است، همبازی، تاکسی، سرد، رنگ تیله‌هایم، کاش باران ببارد، دفترچه تلفن من، سلام برسان، مرگ شیرین ، زنجیر، سرهنگ خرد و یک دبه شیر، عناوین داستان‌هایی هستند که در این مجموعه پیش روی مخاطب قرار گرفته‌اند.

داستان‌های این کتاب اگرچه اغلب از روایتی خطی برخوردارند، اما ‌به لحاظ مضمونی کم و بیش متنوع هستند. یکی از شگردهای موفق جعفریان این است که موقعیت‌های آشنا در ابتدای داستان را به‌تدریج به موقعیت‌های ویژه و تجربه‌های دیگرگونه بدل می‌سازد.

به لحاظ سبکی در این مجموعه داستان، با آثار مختلفی روبه‌رو هستیم؛ از داستان‌های رئالیستی تا داستان‌هایی که از مایه‌های سورئال برخوردارند. حال و هوای اغلب داستان‌ها سرد است، تنهایی، دروغ، عشق و ملال زندگی از بن‌مایه‌هایی هستند که در اغلب این داستان‌ها دیده می‌شود. نثر فاطمه جعفریان ساده و پاکیزه است، ازاین‌رو داستان‌هایش روان و خوش‌خوان از کاز درآمده‌اند.