ین کتاب که می‌توان آن را بخشی از تاریخ ایران باستان دانست دربرگیرنده‌ی بخش باستانی تاریخ سه کشور ارمنستان و گرجستان و اران در قفقاز است، دورانی تاریخی که در آن به دنبال فروپاشی فرمانروایی هخامنشیان از یک سو و پایان یافتن فرآیند پدیدارشدن قوم های قفقازی در سده‌های سوم و دوم پیش از میلاد، فرمانروایی‌های اُرُنتیان و فارنابازیان که تباری هخامنشی داشتند، در ارمنستان و گرجستان به قدرت رسیدند.
در سده سوم پیش از میلاد در ایران، اشکانیان قدرت را در دست گرفتند. نزدیک به سه سده پس از آغاز فرمانروایی اشکانیان ایران، فرمانروایانی از تبار اشکانی در صحنه‌ی سیاسی قفقار پدیدار شدند.
 پس از آنها نیز در سده‌ی سوم میلادی، با به قدرت رسیدن ساسانیان در ایران، پس از چندی، فرمانروایانی با تبار ساسانی در قفقاز به قدرت رسیدند. بررسی روند دستیابی این فرمانروایی‌ها در قفقاز به قدرت سیاسی نشان می‌دهد که در قفقازِ دوره‌ی باستان تنها دودمان‌هایی به قدرت میرسیدند، یا مشروعیت فرمانروایی را به دست می‌آوردند که هم‌تبار شاهنشاهان ایران بودند. در واقع در نگارش تاریخ دوران باستان ایران، نمی‌توان نهاد فرمانروایی در قفقاز را، جدا از نهاد همانند آن در ایران باستان تعریف کرد. به دیگر سخن نهاد فرمانروایی در قفقاز دوره باستان را می‌توان از سرشت شاهنشاهی‌های ایران در دوره باستان دانست.