میکل‌ آنژ بوناروتی ، (میکلانجلو دی‌لودوویکو بوناروتی سیمونی)، نقاش، پیکرتراش، معمار و شاعر ایتالیایی. زادروز وی ۶ مارس ۱۴۷۵ در توسکانا است. میکل‌آنژ یکی از هنرمندان نابغه تاریخ و معروفترین چهره رنسانس ایتالیا است.
میکل‌آنژ دومین پسر از خانواده «لئوناردو دی‌بوناروتی سیمونی» و «فرانچسکا دی‌نری» است . پس از تولد میکل‌آنژ خانواده بوناروتی به‌فلورانس مهاجرت نمود . مادر میکل‌آنژ، پس از به‌دنیا آوردن سه پسر دیگر، چشم از جهان فروبست . او از دوران کودکی، برخلاف میل پدرش، علاقمند به هنر و تحصیل در این رشته بود و سرانجام در پی نزاعی سخت با پدرش به هدف والای خود رسید . در سن سیزده سالگی به عنوان دستیار حقوق‌بگیر، در کارگاه «دومنیکو ژیرلاندایو»، استخدام شد..
 
مردان بزرگ به قله های رفیعی می مانند که هر چند از باد تازیانه می خورند و در ابرهای قیرگون فرو می روند، آدمی بر بلندی شان بهتر و عمیق تر نفس می کشد، پلیدی های دل را در پاکی ولطافت هوایشان فرو می شوید؛ و چون ابر ها به یک سو روند خود را بر نوع بشر مسلط می بینند.
آنچه زندگی انسان هایی مانند مولوی، حافظ، میکل آنژ و ... را با افسانه پیوند می زند عظمت و شگفتی آثاری است که آنها در دوره ی زندگی خود خلق کرده اند. آثاری چنان شگفت انگیز که نه تنها مردمان عصر خودشان،بلکه مردمان قرن های بعد نیز به سختی باور می کنند انسانی با هشتاد ،نود سال عمر بتواند چنین آثاری به وجود آورد. همانگونه که هنوز هم ما به سختی باور می کنیم که در چهار هزار سال پیش مردمانی با آن امکانات توانسته باشند بناهایی همچون اهرام مصر را بسازند.