"آخرین فرصت گل" مجموعه‌ای است از یادگارهای اعدام‌شدگان سیاسی و عقیدتی دهه اول انقلاب اسلامی ایران؛ ۱۳۷ وصیت‌نامه، نقاشی، گل‌دوزی و مجسمه باقیمانده از زندانیانی که اعدام شدند. این مجموعه با تلاش مهدی اصلانی، زندانی سیاسی سابق و یکی از جان به‌دربردگان کشتار جمعی زندانیان در سال ۱۳۶۷، جمع‌آوری شده است. از او پیشتر کتابی حول همین موضوع با نام "کلاغ و گل سرخ" منتشر شده بود. مهدی اصلانی اما کار جدیدش را یک کار گروهی می‌داند که با تلاش جمعی گروهی بزرگ آفریده شده است، از خانواده‌های اعدام‌شدگان گرفته تا طراح و صفحه‌آرا و نیز دوستانی که با پیش‌خرید کتاب بخشی از هزینه‌سنگین چاپ رنگی آن را تقبل کردند. طرح روی جلد کتاب اثری است از دو خواهر مجاهد اعدام‌شده، سهیلا و فرنگیس محمد رحیمی که آن را با شکافتن پلیور و جورابشان برای دو برادرشان در بند مردان بافته و فرستاده‌اند؛ دو برادر نیز در سال ۶۷ اعدام شدند. این طرح آهویی است قهوه‌ای در دشتی آبی‌رنگ. نام کتاب نیز به گفته اصلانی با الهام از همین طرح، از شعر احمد شاملو وام گرفته شده: "می‌خواهم خواب اقاقیاها را بمیرم، در آخرین فرصت گل". مهدی اصلانی در این باره می‌گوید: «از آنجا که موضوع کتاب ثبت آثار قلمی و دستی اعدام‌شدگان و جان سپردگان دهه اول انقلاب بود، من چشمم را بر هرگونه جنسیت و دسته‌بندی سیاسی بستم، یعنی تمام تلاشم را کردم تا کتاب فارغ از جنسیت و دسته‌بندی سیاسی باشد. هر اعدام‌شده‌ای را که کار قلمی و دستی ازش باقی مانده بود، موضوع این کتاب قرار دادم. من حتی سراغ بسیاری از نظامیان رژیم سابق که اعدام ‌شده بودند رفتم؛ به عنوان مثال کسانی که در جریان کودتای نوژه اعدام شدند تا رنگین بودن و چند صدایی بودن کتاب را بیشتر و پررنگ‌تر کنم، اما متاسفانه نتوانستم چیزی از آنها به دست بیاورم.»
برگرفته از گفت‌وگوی دویچه وله فارسی با مهدی اصلانی