داستان بلند آساره‌شمار، نوشته‌ی رضا معینی، روایت حذف‌شدگان یک جامعه است، کسانی که قدرت حاکم هرکدامشان را به بهانه‌ای به گوشه‌ای رانده و زندگی را بر ایشان حرام کرده است. روایتی پر از شخصیت‌های حاشیه‌ای در مکانی دورافتاده که حالا، انگار از اعماق فراموشی، وسط صحنه آمده‌اند و می‌خواهند صدای بی‌صدایان را فریاد کنند، با زبان و ساز و نواهایی که از گوشه‌کنار به همراهی این مجموعه آمده‌اند و چاشنی کارند.
این داستان حول یک قتل می‌گردد و از این حیث به رمان‌های کاراگاهی نزدیک می‌شود. جوان سرکشی عزم جزم کرده است که ته‌وتوی این جنایت را درآورد و این کار او باب میل حکومت مستقر نیست. این قتل را به گردن گروهی مهاجر افغان انداخته‌اند. در این گیرودار ماجرای عشق این جوان به پیرنگ داستان افزوده می‌شود و این‌همه مجموعه‌ای می‌سازد از تمام ناکامی‌هایی که در طول تاریخ بر سرِ جماعتی آوار شده که می‌خواسته آزاد باشد، می‌خواسته کام دل برآورد، می‌خواسته زندگی کند.