این کتاب در مورد تحقق سرعت تحول اقتصادی یا عدم تحقق آن است. در این کتاب استدلال می کنیم که سه مداخله حیاتی وجود دارد که دولت ها می توانند برای سرعت بخشیدن به توسعه ی اقتصادی از آن ها استفاده کنند. در شرق آسیا، جایی که این مداخلات به مؤثرترین شکل ممکن به کار گرفته شده است (در ژاپن، کره جنوبی، تایوان و اکنون چین)، سریعترین پیشرفت ها از فقر به ثروت که جهان تاکنون به خود دیده ایجاد شده است. در مقابل، زمانی که سایر کشورهای آسیای شرقی با همان جاه طلبی ها و امکانات برابر یا حتی بهتر، حرکت خود را شروع کرده اما از سیاست های مشابهی پیروی نکرده اند، برای مدتی به رشد سریعی دست یافته اند، اما اثبات شده که این رشد پایدار نیست. اولین مداخله (و نادیده گرفته شده ترین آن ها) به حداکثر رساندن بازدهی کشاورزی است که اکثریت قریب به اتفاق مردم کشورهای فقیر را وارد چرخه ی کار می کند. مداخله ی دوم هدایت سرمایه گذاری و کارآفرینان به سمت تولید است و مداخلات در بخش مالی برای تمرکز سرمایه بر کشاورزی فشرده و در مقیاس کوچک و تمرکز بر توسعه ی تولید کلید سوم تحول اقتصادی است.