اکبر رادی نمایشنامه "آمیز قلمدون" را در سال 1371 به پایان برد.
 
 
این نمایشنامه برای نخستین بار در سال 1376 به کارگردانی هادی مرزبان، در تالار چهارسوی مجموعه تئاتر شهر روی صحنه رفت و در سال 1377 از سوی نشر نیلا منتشر شد. نقش‌های این نمایشنامه "شکوهی" پیرمردی 70 ساله، "شوکت" همسر شکوهی و 60 ساله، "حشمت" زن همسایه، میانسال، "ماندانا" دختر بزرگ شکوهی، "رکسانا" دختر کوچک شکوهی و "پیشکار" هستند. "آمیز قلمدون" یکی از نمایشنامه‌های انتقادی رادی است و داستان آن درباره زندگی زن و مردی است که با آرزوهایی تباه شده، به سن پیری رسیده‌اند.
 
 
شکوهی یا همان آمیز قلمدون، سراسر عمر خود را وقف ادب و فرهنگ کرده است و بر همین اساس در نهایت سادگی و به دور از زد و بندها، تملق، چاپلوسی و ثناگویی‌های رایج و مرسوم كه هدفی جز كسب منفعت ندارد، روزگار را به پاكی گذرانده و دل در گرو خط خوش و زلال هنر سپرده است. او اکنون دچار فقر و انزوا شده و تمامی آمال و آرزوهایش را در عشق به ادب و هنر و مردانگی و شرافت قربانی كرده است.