جایگاه دروغ در عرصهٔ سیاست کجاست؟
 آیا اقتصاد سیاسی باید به دنبال هموار ساختن راهِ رشد اقتصادی و توزیع ثمرات آن باشد یا اینکه استقرار ترتیباتی اقتصادی را پی بگیرد که زمینۀ تربیت مردم و تبدیل آنان به شهروند را مهیا می‏کند؟
آیا بدون پرداختن به مسائل بحث‏انگیز اخلاقی همچون سقط جنین، حریم خصوصی، آزادی‌های فردی و محدودهٔ آن، حد و مرز پژوهش‏های سلول‏های بنیادی و مسائلی از این دست می‏توان به سیاست‏گذاری در عرصهٔ عمومی پرداخت؟
منظور از زندگی خوب چیست و چنین مفهومی چه نسبتی با برنامه‌های دولت دارد؟
آیا دولت باید برای دستیابی به آرامش اجتماعی و همزیستی از پرداختن به چنین مسائل اختلاف‏انگیزی پرهیز کند یا اینکه تربیت شهروندان اخلاق‏مدار براساس اصول اخلاقی غالب در جامعه را بر هر وظیفۀ دیگری مقدم بشمارد و لباس قانون بر تن اخلاق بپوشاند؟
 
اینها پرسش‌هایی است که یافتن پاسخی شایسته برای آنها دغدغهٔ اندیشمندان و جامعهٔ امروز ما نیز هست.