تمام افرادی که خود را پیامبر و برگزیده خدا نامیدند، همه ادعا کردند که هدف رسالتشان گسترش برادری، انسان گرایی، صلح و دوستی‌ بین افراد بشر و رستگاری آنها و نیز ایجاد همبودگاهی بهتر و آسوده تر برای بشریت بوده است. ولی‌ از آغاز تاریخ پیدایش دین و مذهب در دنیا تاکنون، هیچ دیدمانی در جهان ما بیش از دین و مذهب، سبب برادرکشی و خونریزی بین افراد بشر نشده و بین همه ادیان ابراهیمی هیچ دینی بیش از اسلام، فرنود فتنه، آدمکشی و خونریزی نشده است. تازش تازی ها به سرزمین ایران در حدود ۱۴۰۰ سال پیش و تحمیل اسلام، دین بیابانی و خرافاتی آنها به مردم ایران زمین، آنچنان خفقان ژرف و ریشه داری در فرهنگ کشور ما نهادینه کرده است که نویسندگان و اندیشمندانی که در یکهزار و چهارصد سال پیش به این سو، مغز پویایشان با دانش و آگاهی و دست های پربارشان با هنر خامه زنی موهبت یافته بود از گفتارهای مشهوری که می گویند «گذشته چراغ راه آینده است» غافل ماندند و نه تنها حقایق رویدادهای تاریخی اسلام را از مردم ما پنهان نگاه داشتند، بلکه حتی آنها را دگردیس کردند و در راه خرافه پراکنی اسلامی بکار بردند. بدون تردید، هیچ فرد ایرانی در هیچیک از کتابهای فارسی نخوانده است که محمد بن عبدالله بر پایه نوشته علاءالدین المتقی در کتاب کنزالامم، گفته است: «خداوند، دو ملت خارجی را لعنت کند، یکی ایرانی ها و دیگری رومی ها. زمانی که پسران ایرانی رشد کنند، نابودی اعراب آغاز خواهد شد.»