اساس این کتاب خواندنی بر یافته‌ای اثبات‌شده و بسیار جالب در پزشکی وعلوم رفتاری استوار است: باورها و انتظارات ما تبعات جدی دارند و می توانند بر سلامت جسمی و روانی ما اثر بگذارند. اگر چنین انتظار داشته‌باشید که دارو یا ماده‌ای برای یک بیماری خاص یا بدن، به‌صورت کلی، مفید است، مصرف آن تا حدودی به کاهش آن بیماری منجر خواهد شد؛ حتی اگر مطلع شوید که آن ماده صرفاً یک پلاسیبو یا دارونماست. مسئله به این‌جا ختم نمی شود، اگراز دارو، ماده یا عملی انتظار ضرر داشته باشیم، اثرات زیانبار قابل توجهی که به آن اثر نوسیبو می گویند، به‌وجود می آیند. عجیب آن‌که طی سال های اخیر، قدرت دارونمایی ترکیبات افزایش قابل توجهی یافته‌اند؛ به گونه ای که در بسیاری موارد، به داروی اصلی نزدیک شده اند. اگر بخش عمده ای از عوارض، به باور افراد بازگردد، حساس کردن انسان ها به این ارتباط در عمل به تشدید مشکلاتشان منجر خواهد شد! اگر انتظار داشته باشیم که فشارهای روزمره و استرس‌های زندگی به بیماری منجر شوند یا اصولاً مبتلا به بیماری خاصی هستیم که سیر ناخوشایندی دارد، در اینصورت آیا بیشتر متحمل عوارض نخواهیم شد؟ پژوهش های زیادی نشان داده‌اند که استرس، تروما و وقایع ناگوار کودکی و زندگی بر سلامت روان و جسم ما اثر می گذارند. حال چه‌قدر از این‌همه، ماحصل مستقیم این اتفاقات است و چه میزان ناشی از باور افراد به اثرات مخرب این اتفاقات؟ سوالی بسیار جدی که پاسخ مناسب را می طلبد.