کارل ساگان، اخترشناس نامدار و ابرستارهٔ دنیای علم در قرن بیستم، در اژدهای بهشتی از حوزهٔ تخصصی خود خارج می‌شود و ماجراجویانه دل به دریا می‌زند تا از ترکیب رشته‌های انسان‌شناسی و زیست‌شناسیِ تکاملی و روان‌شناسی و علوم کامپیوتر راهی به حل معمای هوش در انسان پیدا کند. این کتاب را که یک سال پس از انتشارش در سال ۱۹۷۸ برندهٔ جایزهٔ پولیتزر شد، می‌توان تاریخ تکامل مغز انسان دانست. ساگان در مقدمهٔ کتاب تصریح می‌کند که ذهن چیزی جز پیامدهای آناتومی و فیزیولوژی مغز نیست. به عقیدهٔ او انتخاب طبیعی همچون نوعی «غربال فکری» عمل کرده و به‌تدریج هوش انسان را به جایی رسانده که از عهدهٔ کشف قوانین طبیعت و شناخت خویش برآید. ما به لطف گسترش قشر جدید مخ صاحب فرهنگی شده‌ایم که از زبان و منطق تا شهود و اسطوره را در بر می‌گیرد. به عقیدهٔ ساگان، مغز ما به کمک رقیب شایسته‌اش، یعنی کامپیوتر، ناگزیر به تکامل خود ادامه خواهد داد.