تنگسیر را بسیاری شاهکار صادق چوبک می دانند. بی تردید تنگسیر واقع گراترین داستان این نویسنده‌ی جنوبی می‌باشد. داستانی بر مبنای عدالت خواهی و سر به شورش برداشتن مردی که در تنگنای رذالت‌های معتمدین یک شهر، حاصل عمری زحمتش را بربادرفته می‌بیند و چون هیچ مرجعی را برای دادخواهی نمی‌یابد، تحمل این ننگ را نمی‌کند، سلاح برمی‌گیرد و همه‌ی آنان که سال‌ها تحقیرش کرده و نیش زبانش زده‌اند مجازات می‌کند.
«باز هم مورچه‌هاى دیگر این طرف و آن طرف در تکاپو بودند. هولکى به هم مى‌رسیدند و شاخَک‌هاى‌شان تو شاخک هم مى‌رفت و سلام و احوالپرسى مى‌کردند یا به هم بد و بیراه مى‌گفتند و تندى رد مى‌شدند. محمد نگاه مى‌کرد و دلش مى‌خواست از آنجا پا شود برود دنبال کارش، اما گرما او را پاى درخت خُشکانده بود.»