کتاب جاذبه صفر مجموعه چند داستان کوتاه از وودی آلن است. بعضی از داستان‌ها قبلاً در نیویورکر منتشر شده‌اند و برخی دیگر را مخصوص کتاب حاضر نوشته است. از دسته دوم می‌توان به داستان چهل و سه صفحه‌ای تأثیرگذاری به نام «قد کشیدن در منهتن» اشاره کرد که سبک مخصوص وودی آلن است: «ترکیبی از شوق رمانتیک و ناباوری و شگفتی از «یکی دیگر از تناقضات دنیایی که هرگز آن را درک نمی‌کرد.» شخصیت اصلی این داستان جری ساکس بیست‌ودوساله است که در فلت‌بوش بزرگ شده، در «ساختمان آجرنمای ده‌طبقه‌ای که به افتخار یک میهن‌پرست نام‌گذاری‌اش کرده بودند: ساختمان ایتن آلن. با نمای بی‌روح، لابی ملال‌آور و دربان همیشه مست، ساکس اسم بهتری برای آن سراغ داشت: بندیکت آرنولد.» مادر ساکس «که بویی از دلربایی نبرده بود» دوست داشت او داروساز شود، اما ساکس برخلاف میل مادرش در بخش مکاتبات یک آژانس تئاتری کار می‌کند. محترم‌ترین عضو خاندانشان پسردایی‌اش است که «مثل آبا ابن صحبت می‌کرد.» ساکس در «سوئیتی تنگ‌وتاریک در خیابان تامپسون» زندگی می‌کند و با «انواع دردهای روان‌تنی‌اش» روی مخ همسرش گلادیس (بهترین اسمِ ممکن برای همسر اول) می‌رود. گلادیس در بنگاه املاک کار می‌کند و شب‌ها در کالج شهر درس می‌خواند تا معلم شود. ساکس در روزگار رستوران‌هایی همچون ال‌موراکو و جینو، عاشق شکوه و عظمت منهتن است، روزگاری که «افراد خوش‌چهره... دیالوگ‌های هوشمندانه» ردوبدل می‌کنند و «در صحنه‌ای که سدریک گیبنز طراحی کرده» کوکتل می‌نوشند.