روزنامه‌نگاری که همه عمرش را بی‌ زن و فرزند و در تنهایی گذرانده در نود سالگی بار دیگر عشق را تجربه می‌کند و دلدادگی پیرانه‌سر زندگانی‌اش را دگرگون می‌سازد، نگاهش به محیط اطراف و آشنایانش را سمت و سویی دیگر می‌بخشد و تصویری تازه از عالم و هستی را برایش رقم می‌زند؛ باعث می‌شود گذشته‌اش را به گونه‌ای نو بازشناسد و آینده مبهم و ظاهرا پایان‌یافته پیش رویش را یکباره نویدبخش بیابد. طرفه آنکه دلبندش دختری است چهارده ساله و عامی و بی‌سواد.
این رمان شرح ماجراهای یک سالی است که طی آن روزنامه‌نگار سالخورده تلخ‌ترین عذاب‌ها را تاب می‌آورد تا به دلپذیرتری شادکامی‌ها برسد و عشق ناب و پاک و بی‌چشمداشت را بمثابه والاترین موهبت کهنسالی از آن خود سازد.