کتاب «خانه ام ابری است»(شعر نیما از سنت تا تجدد) در ابتدا «نگاهی گذرا به زندگی و شعر نیما» دارد و به «پیش درآمد زمینه های بحث»، «قالب و صورت در شعرهای نیما»، «زمینه های عاطفی و معنایی دیگر»، و «مسئله زبان در شعر نیما» می پردازد. در مقدمه مبحث «مسئله زبان در شعر نیما» بر این نکته تاکید شده است که مسئله زبان در شعر نیما در مجموعه آثار او مسئله مبهمی است که خواننده را غالبا متعجب می کند. این تعجب از دوگانگی زبان در آثار او ناشی می شود. از یک سو در شعرهایی که در قالب های سنتی و تاحدودی نیمه سنتی سروده است، زبانی نسبتا بی عیب و ایراد هم در حوزه صرف و هم در حوزه نحو دارد. اما در شعرهای آزاد او زبانی غیرفصیح و ناهموار می بینیم.