جیمز در این کتاب به دنبال توضیح این مساله است که چرا و با  چه شرایطی ، راههایی که مردم بصورت جمعی برای حل مشکلات ارائه می دهند ، بهتر از راه حلی است که یک شخص به تنهایی پیشنهاد می دهد حتی اگر آن شخص یک فرد متخصص باشد. این کتاب با تجزیه و تحلیل نحوه تصمیم گیری افراد و گروهها ، درک خرد جمعی را عمیق تر کرده و نشان می دهد چگونه می توان از این خردجمعی باری پیدا کردن تصمیمات قابل اعتماد استفاده کرد. با این حال نگاهی گذرا به تاریخ میتواند ثابت کند که لزوما همه گرو ها خردمند نیستند . ما قالبا شاهد گروه های آشوب گر، اوباش خشن و رفتار گله ای اراذل هستیم. همانطور که فردریش نیچه در جایی نوشته بود: جنون بندرت از فرد سر میزند اما این موضوع در بین گروه ها، احزاب، ملل و هم سن و سالها قانون است! البته در هوش جمعی نیز خطا هایی وجود دارد که میتواند گروه را به سمت تصمیم گیری های نادرست سوق دهد اما اگر آن گروه بتواند تنوع خود را حفظ کرده و کار و گفت و گوی آزاد تیمی را تقویت کند، دیگر خرد جمعی کلیشه ای بی معنا نخواهد بود!