25 فوریه 1956 نیکیتا خروشچف، دبیر کل کمیته مرکزی حزب کمونیست اتحاد شوروی، در کنگره بیستم این حزب سخنرانی و طی آن اتهامات فراوانی را متوجه استالین (و لاورنتی بریا) کرد. تاریخ‌نگاران و سیاستمداران غربی از این سخنرانی استقبال کردند. مورخان غربی و رهبران جنگ سرد بر اساس آن به بازنویسی تاریخ اتحاد شوری، به ویژه در دوران استالین پرداختند و پارادایم تاریخ‌نویسی شوروی تا همین امروز بر بنیاد اتهامات استوار است. اما واقعیت ماجرا این است که «خروشچف دروغ گفت» و حقیقت امروز پیش روی ماست؛ «گرور فر» در پژوهش سترگ و درخشانش با رجوع به هزاران سند و نامه و سخنرانی و خاطرات، ثابت می‌کند که «سخنرانی محرمانه‌ خروشچف علیه استالین، سرتاسر و به‌طور مطلق دروغ بوده‌ است! واقعیت ماجرا این است که قریب به هفت دهه پس‌از آن سخنرانی، اهمیتی ندارد که تلگراف لندن زمانی نوشته‌ بود «تأثیرگذارترین سخنرانی قرن بیستم» و نیویورک تایمز هم 50 سال بعد نوشته بود «کار بزرگی که در سالگردش باید ازآن تجلیل شود»، مهم این است که مورخ بزرگ آمریکایی به تدقیق بیش از 61 مدعای جانشین استالین را رد و ردیه‌اش را اثبات کرده‌ است.