کتاب « خطابه ارتجاع» نوشته « آلبرت هیرشمن» توسط انتشارات شيرازه منتشر شده است. هيرشمن انتقادات نومحافظه کارانه از امنيت اجتماعي و ديگر برنامه هاي رفاه اجتماعي را نقطه شروع مي داند. هيرشمن با يادآوري نظريه توماس همفري مارشال در مورد توسعه شهروندي در غرب که به وسيله آن ابعاد مدني، سياسي و اجتماعي شهروندي به طور متوالي به دست مي‌آيد، لفاظي مرتجعين را با استناد به استدلال‌هايي در مورد سه اصلاحات عمده نشان مي‌دهد: انقلاب فرانسه، حرکت به سمت حق راي جهاني در قرن 19 و 20، و نگراني در مورد دولت رفاه در زمان او. آلبرت هيرشمن با شوخ طبعي جذاب و کنايه‌اي ظريف، دنياي پراکنده و خائنانه لفاظي‌هاي ارتجاعي را ترسيم مي‌کند که در آن شخصيت‌هاي عمومي محافظه‌کار، متفکران و جدل‌گرايان در دويست سال گذشته عليه برنامه‌ها و اصلاحات مترقي بحث مي‌کنند. هيرشمن نمونه هاي خود را از سه موج متوالي تفکر واکنشي که در پاسخ به ايده هاي ليبرال انقلاب فرانسه و اعلاميه حقوق بشر، تا دموکراتيزه شدن و حرکت به سوي حق راي همگاني در قرن نوزدهم و دولت رفاه به وجود آمد، استخراج مي کند. در قرن خودمان در هر مورد، او سه استدلال اصلي را مشخص مي‌کند که همواره مورد استفاده قرار مي‌گيرند: (1) تز انحراف، که به موجب آن هر اقدامي براي بهبود برخي از ويژگي‌هاي نظم سياسي، اجتماعي يا اقتصادي ادعا مي‌شود که دقيقا برعکس آنچه مورد نظر بود، نتيجه مي‌دهد. (2) تز بيهودگي، که پيش‌بيني مي‌کند تلاش‌ها براي دگرگوني اجتماعي هيچ تأثيري به همراه نخواهد داشت – به سادگي قادر به ايجاد لکه‌اي در وضعيت موجود نخواهد بود. (3) تز خطر، معتقد است که هزينه اصلاحات پيشنهادي غيرقابل قبول است زيرا دستاوردهاي قبلي را به خطر مي اندازد.