لیلا صادقی در مورد کتاب داستان‌های برعکس می گوید:
چنین تجربه‌ای به ویژه در ایران پیشینه قبلی ندارد. ولی چطور شد که به وجود آمد، باید بگویم که هشت سال طول کشید. شکل اولیه این داستانها به این صورت بود که با لینکهای مفهومی به هم میرسیدند. من احساس میکردم ابزاری لازم است که بتواند به صورت عینی این داستانها را به هم لینک بدهد. در این فکر که چطور میتوانم این کار را بکنم، با توجه به اینکه کتاب این قابلیت را نداشت و با توجه به کارهایی که در فضای مجازی دیده بودم مثل دایرة المعارف بریتانیکا و داستانهایی اینترنتی که در این فضا خوانده بودم، دوست داشتم داستانی با ساختار شبکه‌ای بنویسم که با تصویر و موسیقی همراه باشد. ابتدا و انتهای آن را نشود مشخص کرد. کَما اینکه در کارهای قبلیام ایده آغاز و پایان برایم دغدغه همیشگی بوده است ولی سعی کردم اینبار هم به یک شکل جدید به آن بپردازم. برایداستانهای برعکس فرمتها و برنامههای مختلف را امتحان کردم تا خلاصه به یک مهندس کامپیوتر کارم را نشان دادم و برنامه دایرکتور را به من معرفی کرد. یک معلم خصوصی گرفتم تا برنامه را یاد گرفتم و بالاخره توانستم خودم این کار را برنامه‌نویسی کنم.
