این کتاب در راستای آفرینش اندیشیدن نوین درباره رخدادها بر پایه‌ نگرشِ دانشی-پژوهشی به تاریخ است. چنانچه از نام کتاب برآورد می‌شود، نگارنده با نگاهی نوین و پژوهشی به انقلاب مشروطه (انقلاب برای قانون اساسی) پرداخته است. از بزرگان و اندیشمندان این انقلاب مانند عبدالرحیم طالبوف، فتحعلی آخوندزاده، آقاخان کرمانی، احمد روحی، حسن تقی‌زاده، یوسف خان تبریزی (مستشارالدوله) و بسیاری دیگر سخن به میان آید و اندیشه‌های آینده‌نگر و پویای آنها برای خواننده روشن می‌شود. همچنین نقش ویرانگر آخوندهای شیعه در روند این انقلاب با تکیه به اسناد روشن می‌گردد و در این راستا از نقشِ واپسگرای کسانی مانند آخوند محمد حسین نائینی، محمد کاظم خراسانی، حسین خلیلی تهرانی، فضل‌الله نوری، عبدالله مازندرانی، عبدالله بهبهانی و آخوندهای منفور دیگر پرده‌برداری می‌شود و چهره پلیدشان آشکار می گردد. افزون بر این در این کتاب، بسیاری از گژاندیشی‌ها و افسانه‌ها و همچنین شکوه‌بخشی نابجای این انقلاب به چالش کشیده شده و خواننده را از بسیاری از ناروایی‌ها و واگفت‌های نادرست، غبارآلود و مبهم رها می‌کند. به روشنی می‌توان گفت که این کتاب، یک کوشش کامیاب در زمینه نگارش نوین، ویرایش، درست نویسی و دوباره‌زایی بسیاری از واژگان زیبا در زبان پارسی نیز می باشد. از این رو، می‌توان گفت که این کتاب، یک کتابِ «تاریخی-ادبی» نیز است.