مارشا لینهان مبدع یکی از مطرح‌ترین درمان‌های روان‌شناختی برای اختلال شخصیت مرزی است. اختلالی که غالبا از نظر روان‌درمانگران و خود بیماران به لحاظ درمانی دشوار قلمداد می‌شود و این بیماری جزء وخیم‌ترین اختلالات انگاشته‌شده و رنج قابل توجهی را به زندگی بیمار و اطرافیان وی تحمیل می‌کند. مارشا لینهان در اوایل جوانی به علائم این اختلال مبتلا و حدود دو سال و یک ماه در یکی از بیمارستان‌های اعصاب و روان بستری بوده است. غالب این اوقات را در اتاق انفرادی سپری کرده و اقدامات جدی در راستای آسیب به خود مانند خودسوزی و خودزنی داشته است. وی در یکی از روزهای تلخ و غم‌انگیز دوران بستری بودنش با تکیه بر تنها روزنه ناچیز امیدی که در جانش باقی مانده بود تصمیم می‌گیرد خودش را از این وضعیت فلاکت‌بار (یا به تعبیر خودش قعر جهنم)، نجات دهد. همین اتفاق هم می‌افتد، وی نه تنها خودش را، که با ابداع درمان‌ نو آورانه‌اش هزاران بیمار مبتلا به اختلال شخصیت مرزی را از قعر جهنم نجات داده است. اگر بخواهم این اثر را در یک مفهوم خلاصه کنم قطعا مفهوم «امید» را انتخاب خواهم کرد. زندگی آغشته به درد است، امیدواری کلید عبور از دردهای اجتناب‌ناپذیر زندگی است. امیدواری با ایجاد انگیزه به تلاش ما جهت داده و مانع از این می‌شود که در تاریک‌ترین روزهای زندگی‌مان دچار رکود گشته و از حرکت و تلاش باز بایستیم. با مطالعة این کتاب متوجه می‌شویم آنچه باعث دوام اختلالات روانی می‌شود نه خود علائم که ناامیدی از بهبودی است. امید به تغییر، امید به بهبودی و امید به ارزنده زیستن نجات‌بخش زندگی حتی بدحال‌ترین بیماران روانی است.