از چند قرن پیش، تاریخ ایران در فاصله میان سقوط هخامنشیان تا ظهور ساسانیان، یعنی مدت پنج قرن و نیم را کم ارزش پنداشته اند. این دوره تاریخی از دیدگاه یونانی گرایی و به مثابه نتیجه فتح ایران به دست اسکندر بررسی شده، یعنی عاملی که نقشی اساسی در سرنوشت این سرزمین پهناور ایفا کرده است. اما در بخش اعظم این دوره اشکانیان، خالق قلمرو پارت ها، وجود داشته و بر سراسر ایران فرمان می رانده اند. با این حال در نظر پژوهندگان این تاریخ شهرت نامطلوبی دارد. ریشه ی این داوری را باید در گزارش های نویسندگان باستانی یافت. با توجه به عیوب و کاستی هایی که تقریبا فقط مولفان یونانی و رومی مسبب آن بوده اند، و با توجه به فقدان منابع بومی، چه ادبی و چه کتیبه ای، ساده انگارانه است که به تاریخ ایران در زمان اشکانیان از دریچه چشم یونیان نگاه شود. بدین سان بازسازی پنج قرن حکومت اشکانیان در ایران باید بر شالوده های متفاوتی استوار گردد و عناصر تازه ای که تا کنون در پژوهش ها پذیرفته نمی شدند مورد ارزیابی قرار گیرند؛ این اثر هم بدین جهت نگاشته شده است.