اختلالات شخصیت در بر گیرندهٔ الگوی بادوام و دیرپای مسائل و نشانگان روان‌شناختی در مراجعان است؛ در حقیقت این مشکلات همخوان با خویشتن مراجعان است. نشانگان برای افراد درگیر رنج و ناراحتی زیادی ایجاد نمی‌کند بلکه بیش‌تر برای اطرافیان معضل می‌سازد. افراد درگیر انگیزهٔ زیادی برای همکاری در اتاق درمان ندارند که همین امر  فرایند درمانشان را دچار چالش می‌کند. از آن جایی که مبتلایان اختلال شخصیت دارای مشکلات منش‌شناختی هستند، امروزه  درمانگران بهره‌گیری از  طرحوارهٔ درمانی را در  مواجهه با این افراد ترجیح می‌دهند. با وجود این، در کتاب پیشِ رو ده تن از  برجستگان حوزهٔ روان‌درمانگری کوشیده‌اند علاوه بر  بهره‌گیر ی از فنون بازسازی‌شناختی، از تکنیک‌های مصاحبهٔ انگیزشی، ذهن‌آگاهی، ایفای نقش طرحواره‌ای، تمرین‌های تجربی، تصریح ارزش‌ها و ... در فرایند درمان بهره برند.