داستان های عاشقانه از زمان های بسیار دور یکی از موضوعات مورد علاقه ایرانی ها در ادبیات بوده است. فرقی نمی کند که این داستان ها پیشینه تاریخی داشته باشند، یا افسانه و اسطوره باشند، در هر دو صورت مورد علاقه ایرانی ها و بخشی مهمی در ادبیات غنایی این سرزمین اند. شاهنامه بزرگ حکیم ابوالقاسم فردوسی یکی از منابعی است که در آن از این گونه داستان ها در کنار داستان های حماسه آفرینی ها و دلاوری ها، زیاد نقل شده است و در حقیقت این اثر به همان اندازه که منبع داستان های حماسی و تاریخ اساطیری ایران است، گنجینه ای از داستان های لطیف و پرهیجان عاشقانه است. «عاشقانه های شاهنامه»، پنج داستان عاشقانه از شاهنامه فردوسی به نظم و نثر دارد. داستان بیژن و منیژه، رستم و تهمینه، گشتاسب و کتایون، سیاوش و سودابه و زال و رودابه را در این کتاب می خوانید.