داستان «قرار سبز» تلفقی است از داستان های نانوشته یک ایران متکثر که در آن مهتاب هدایتی از فراز و فرودهای انقلاب پنجاه و هفت می گوید و بدبینی ها و نا امیدی هایش به جرکت اعتراضی سبز، آرزو رضایی نیز از فراز و فرودهای جنبش اعتراضی هشتاد و هشت می گوید و امیدهایش. این داستان اولین و آخرین نوشته در مورد جنبش سبز ایران نیست و باور دارم که هر انسان خود کتابی مجزا است و روایت گری متفاوت. می دانم که باید منتظر خلق اثرهای چهره شاخصی که در ادبیات داستانی ایران حرف برای گفتن دارند بود تا بزرگان این عرصه از منظری حرفه ای، تاریخ سیاسی ایران را برای آیندگان خالی از قصه های جنبش سبز مردم ایران نگذارند. چنانچه قصه های علی اشرف درویشیان احمد محمود، نادر ابراهیمی و … برای نسل ما شاید گاهی رسا تر از مطالعه تاریخی که توسط برنده ها در نظام جمهوری اسلامی نوشته شد، بیانگر واقعیت بود.
این کتاب سهم یک روزنامه نگار است که شاید سرشار از ایرادات اساسی باشد اما با امید نوشته شد. هر یک از ما آنچه که در این یک سال گذشت را باید آنقدر تکرار کنیم تا شاید روزنه ای بگشاییم به سمت حقیقت. کتاب « قرار سبز» ۳۷۷ صفحه و بیست و هشت فصل دارد. طرح روی جلد کاری از مانا نیستانی، کارتونیست مشهور ایرانی است که توسط عباس معروفی در انتشارات گردون چاپ شده است.
