این مجموعه شامل نمایش‌نامه‌های کوتاهی است که در قالب سه عنوان کلی تدوین شده‌اند: داستان‌های زندگی روزمره (تهرانی)، داستان‌های وینی و مادام پی پی. در پایان نیز گفت و شنودی با نویسنده (بابک محمودی) صوت گرفته است. در این گفت‌و‌گو، از روش کارگردانی اجرای نقشه، جنبه‌های دراماتیک و ژانر متون، انتخاب موضوع، اجرای روخوانی و مانند آن سخن به میان آمده است. برای نمونه، بابک محمودی می‌گوید: «.... داستان وینی راجع به یک اجتماع و گروهی از مردم که امروز در جای دیگر، زندگی می‌کنند اطلاعاتی می‌دهد و برخی مسائل احساسی در آن هست، مثلا وقتی دختری در راه رساندن مادرش به خانه سالمندان نمایش داده می‌شود یک سفر کوتاه از داستان‌های وینی. برای مثال در نمایش «مادام پی پی»، می‌خوانیم: خانم واپر متصدی توالت عمومی در وین است که شوهرش بر اثر جنون آنی او را با ۳۲ ضربه چاقو نقش زمین می‌کند، با این همه، او نجات پیدا می‌کند و پس از آن، وقایع زندگی‌اش را باز می‌گوید: از چاقو زدن شوهرش، کشیدن سیفون در توالت، و فلسفه زندگی.
