ماه‌عسل ایرانی بیش‌تر یک دفتر خاطرات است تا یک سفرنامه. گزارش‌های روزانه‌ی ویلهلم لیتن، دیپلمات آلمانی، گاهی چنان بی‌شائبه و خودمانی می‌شود که گویی او را در حضور داری. لیتن در سال ۱۹۱۳ در تهران با دوشیزه‌ای آلمانی ازدواج کرد. اما وقتی می‌خواست به ماه‌عسل برود، از سوی سفیر آلمان مأمور تأسیس کنسولگری این کشور در تبریز و تصدی آن شد.
کتاب داستان سرگشتگی آلمانی‌هایی است که در یکی از حساس‌ترین برهه‌های تاریخ ایران، با هزار امید و آرزو، راهی این سرزمین شدند تا قدم در بازی بزرگان بگذارند. غافل از اینکه روس و انگلیس، در طول سالیان دراز، آنقدر تجربه اندوخته بودند که هر تلاشی را بی‌اثر کنند.
ویلهلم لیتن در خاطرات خود تصویری دردناک و در عین حال جذاب از ایرانی ارائه می‌کند که چندی پیش انقلاب مشروطه را پشت‌سر گذاشته است و اکنون گرفتار در چنبره‌ی دولت‌های بیگانه، که آتش جنگ جهانی اول را برافروخته‌اند، فریاد بی‌طرفی سر می‌دهد. اما دریغ که گوش شنوایی نیست
