کمبل نظریهٔ “سفر قهرمان” خود را با قهرمانی بالقوه آغاز می‌کند که زندگی‌اش را به طور عادی پیش می‌برد. او پیام “دعوت به ماجراجویی” به مکانی را دریافت می‌کند که کمبل آن را این گونه توصیف می‌کند: «جنگل، قلمرویی زیرزمینی، اعماق دریا یا بر فراز آسمان، جزیره‌ای مخفی، قله‌های سربه فلک کشیده یا حالت رؤیایی عمیق؛ اما همیشه این مکان در بردارنده موجودات دگردیس‌کننده و تغییر شکل دهنده عذاب‌های تصور ناپذیر، اعمال مافوق بشری و لذات محال است. خواندن این جمله‌ها همان حس ترشح آدرنالینی را ایجاد می‌کند که هنگام زمین لرزه پیدا می‌شود. وقتی تقریباً مطمئنیم زمین زیر پایمان می‌لرزد، اما هنوز مطمئن نیستیم که زلزله است؛ خُشکمان می‌زند و حواسمان را جمع می‌کنیم…. در این لحظه فکری در سرم راه می‌یابد. آیا ممکن است من در تمام این مدت در “سفر قهرمان” بوده‌ام؟ آیا ممکن است همین الآن هم در یکی از آن‌ها باشم؟ صحبت‌های کمبل وقتی برایم تکان‌دهنده شد که دیدم به طرز شگفت‌انگیزی مادری کردن را توصیف می‌کند. در کتاب حاضر جسی کلاین، نویسندهٔ پرفروش نیویورک تایمز و تهیه‌کننده و نویسنده برنده جایزه امی با زبانی طنزگونه بر روی افسانه‌های فرهنگی و انتظارات غیر ممکن درمورد مادر بودن خط بطلان می‌کشد و در فصل‌هایی به هم پیوسته دوران میانسالی را با تمام رنج‌ها، لحظه‌های شادی‌بخش و تلخی‌هایش می‌کاود.