اگر ترجمه‏هاى موجود در کتاب‌خانه‏ها، تنها راهِ مواجهه‌ی ما با نمایش‌نامه‏هاىِ خارجى باشد، در این صورت درک و دریافت‌مان از تاریخِ ادبیاتِ نمایشى ناکامل و مجازى خواهد بود، که این تاریخ چیست مگر سیر متونى نمایشى که هریک به دوره‏اى تعلق دارند و به جغرافیایى.
 
 
در ایران بسیارند نمایش‌نامه‏هایی که ترجمه شده‏اند، در حالى که نه مهم بوده‏اند و نه در میانِ آثارِ نویسنده‏شان جایگاهى داشته‏اند. بسیارند نمایش‌نامه‏هایى که چنان در سیر ترجمه تحریف شده‏اند و تغییرِ شکل یافته‏اند که استناد به آن‏ها تنها ما را به تاریخى جعلى از ادبیات نمایشى مى‏رساند. بسیارند نمایش‌نامه‏هاى جریان‌ساز که از سیر ترجمه‏هاىِ متون نمایشى جامانده‏اند. آثارى که به هر دلیلى، از جمله دشوارى متن، فقدانِ متـرجم بـراى بـرخـى زبـان‏ها و... ، ترجمه نشده‏اند و عدمِ ترجمه‏شان بیش از همه دانشجویانِ تئاتر را با معضلى جدى روبه‌رو کرده است.
 
 
سال هزار و نهصد و پنجاه مرزِ تاریخِ نگارشِ آثارى قرار گرفته که در این مجموعه جاى ‏گرفته‌اند؛ و دیگر آن‌که اهمیتِ نمایش‌نامه را در تاریخِ ادبیاتِ نمایشىِ جهان دلایل دیگر را هم در بگیرد ، مقاله‌ی تفصیلىِ پایانِ هر نمایش‌نامه در واقع توضیحِ اهمیت هر اثر خواهد بود. به بازىِ جامانده‏ها خوش آمدید.