تظاهرات اعتراض آمیز نسبت به حضور من در ایران، تنها اقدامی نبود که نشان داد ایرانی ها بریتانیا را «دشمن» خود قلمداد می کنند؛ بدگمانی فراوان نسبت به بریتانیا در جامعه ایران نهادینه شده است. این بی اعتمادی نشئت گرفته از تجربیات تلخی است که ایران به واسطه بریتانیا، در قرن نوزدهم و بیستم میلادی، متحمل شده است. دیپلمات های بریتانیایی یک شوخی قدیمی بین خود دارند و می گویند؛ ایران تنها کشوری در جهان است که هنوز هم بریتانیا را یک ابرقدرت تصور می کند. اما برای ایرانی ها، این صحبت اصلا در حد یک شوخی نیست. در گفتگوهای روزمره آنها تأکید زیادی روی چنین عباراتی وجود دارد: «پشت پرده همیشه یک انگلیسی هست»، «انگلیسی ها با پنبه سر می برند» و آنچه بیشتر از همه شنیده می شود: «کار، کار انگلیسی هاست.»