جُستارهایی از آلبر کامو درباره بحران الجزایر. آلبر کامو در کتاب «وقایع‌نگاری‌های الجزایر» از آنچه که بین سال‌های 1939 تا 1958 در الجزایر اتفاق می‌افتاده نوشته است. این جُستارها اوضاع الجزایر را از دوره‌ای که، به قول کامو در مقدمۀ این کتاب، کسی در فرانسه علاقه‌ای به مسائل مربوط به الجزایر نداشت تا دوره‌ای که الجزایر نقل هر محفلی در فرانسه بود در بر می‌گیرند. کامو در جُستارهای این کتاب ماحصل مشاهدات خود از اوضاع بحرانی الجزایر در آن سال‌ها و تأملات واقع‌بینانه‌اش در باب این اوضاع بحرانی را روی کاغذ آورده است. او سعی کرده است به دور از واکنش‌های هیجانی و احساسی در قبال حوادث الجزایر، راه حلی معقول برای پایان دادن به خشونت در آن کشور بیابد. کامو هم منتقد عملکرد فرانسه در الجزایر است و هم نگران شیوع تروریسم در آن کشور. او در مقدمۀ خود بر این جُستارها هم از روشنفکران چپ‌گرایی که در دفاع از اعراب الجزایر بر آتش تروریسم می‌دمند انتقاد می‌کند و هم از راست‌گرایان افراطی که حامی خشونت و شکنجه‌ای هستند که فرانسوی‌ها بر اعراب الجزایر اعمال می‌کنند. کامو هر دو طرف مخاصمه را در مورد حوادث خشونت‌بار الجزایر مقصر می‌داند و آنچه برای او اولویت دارد پرهیز از احساسات و تعصبات و توسل به عقلانیت برای پایان دادن به جنگ و خشونت است.