اين کتاب متشکل از 9 نمايشنامه با نام‌هاي: يک نامه عاشقانه سانسور شده، آنتي تئاتر، ماه منظر، ديجيتال دراگ، اسيد، شنگرف به رنگ سياه، طلسم نيلوفر، روژان، صداش بزن، انار و گندم است. در ادبيات نمايشنامه‌نويسي دژاکام يک معترض محسوب مي‌شود و اين بار با خلق اين اثر اعتراض خود را بر سر ساختارهاي فکري جامعه پيرامونش نشان مي‌دهد. اين کتاب در يک نگاه کلي مجموعه‌اي از چند نمايشنامه است که بيشتر از دارا بودن موقعيتي براي اجرا به خواننده پيشنهادهاي جديد براي اجرا، نوشتن متن و نيز پردازش آن مي‌دهد. به دليل همين ويژگي اين اثر شامل متن‌هاي نمايش‌زايايي است که نظر دانشجويان و علاقه‌‌‌مندان به متون چندوجهي نمايشي را مي‌تواند به خود جلب کند. مجموعه نمايشنامه‌‌هاي دژاکام در اين کتاب با واگويه‌هاي مردي به نام پرويز در يک نامه عاشقانه سانسورشده شروع مي‌شود. پرويز در يک مونولوگ بلند و در قالب يک نامه خطاب به فردي که در واقع روان و حافطه اجتماعي و عاطفي مخاطبانش است، ساختار زيستي آنها را به چالش کشيده و در قالب يک سير تاريخي پيش چشم آنها به تحرک واداشته و آنها را به قضاوت مي‌نشاند.
