متن های ژان کوکتو که پاریس را تشکیل می دهند همگی برگرفته از مجلات و آثار خصوصی اند و پیش از این هرگز در قالب مجموعه گردآوری نشده بودند. قدیمی ترین آنان، «تئاتر نو»، گزیده ای از مقدمه ای بر زندگی پاریس است که در سال 1921 به چاپ رسید. این «راهنمای راهگشای نبوغ پاریس درباره ی تنوع منابع روشنفکرانه اش» که بیگانگان فرهیخته را مخاطب قرار می دهد، دربرگیرنده ی ملاحظات مورخان فرهنگی و معاشرتی همچون آندره دوفوکی یر است. کوکتوی جوان که هنوز آن چنان نزد عامه ی مردم شناخته شده نبود، تا آن زمان تنها چند دفتر شعر و کتابچه هایی جهت اجرای نمایش باله نوشته بود. این متن که خیلی ساده «پاریس» نام داشت، در سال 1942 در الجزیره در شماره ی 5 پاتری، «ماهنامه ی مصور امپراتوری»، انتشار یافت. در این اثناء کوکتو نخستین فیلم خود را ساخته بود (خون شاعر، 1930) موفقیت های فراوانی در تئاتر کسب کرده (ماشین دوزخی، 1934) و به خصوص شاهکار خود، کودکان وحشتناک (1929)، را منتشر کرده بود که جریان آن در پاریس می گذشت.