کتاب شامل بحثی درباره‌ی "ظهور جمهوری خواهی اقتدار‌گرا در ایران"، "افول جمهوری‌ خواهی و ظهور پادشاهی اقتدارگرا" و "ظهور و فروپاشی ساختار سیاسی قاجار و آغاز سلطنت رضا شاه" است نویسنده در کتاب تاکید می‌کند: "روندهای سیاسی ایران نشان می‌دهد که اقتدارگرایی به عنوان بخشی اجتناب ناپذیر از فرایندهای سیاسی محسوب می‌شود. اگر چه ساختار قدرت در چنین روندی دگرگون گردیده لیکن شرایط جدید مبتنی بر فضایی بود که بر اساس آن ساختار نسبی قدرت تغییر یافته و در ازای آن شکل بوروکراتیک اقتدارگرایی ظهور یافت. به این ترتیب رضا شاه را می‌توان به عنوان نیروی سیاسی‌ای تلقی نمود که اندیشه‌ی جمهوری‌خواهی را در ایران گسترش داد (در این ارتباط مجلس پنجم شورای ملی را فعال نمود. همچنین فراکسیون‌های سوسیالیست و دموکرات را با خود هماهنگ ساخت) اما وقتی به این جمع‌بندی رسید که جمهوری خواهی با اقبال عمومی رو به رو نمی‌گردد و مخالفت‌هایی فراروی آن وجود دارد، در آن شرایط برای شکل و ماهیت قدرت اصالت بیشتری قائل شد. در این روند وی بار دیگر ساختار پادشاهی را در قالب مشروطه خواهی و محتوای اقتدارگرایی اعاده نمود".