در سالهای پس از انقلاب کارگران چقدر توانسته‌اند نقشی فعال در احقاق حقوق صنفی خود ایفا کنند؟ آیا تشکل‌های صنفی و قانون کار در این سالها نقشی مؤثر در حفظ منافع کارگران در قبال کارفرمایان داشته‌اند؟ قدرت کارگران، برای مذاکره یا منازعه با کارفرمایان و بهبود وضعیت شغلی و معیشتی‌شان، در دوره دولتهای مختلفی که بعد از انقلاب روی کار آمده‌اند چقدر بوده است؟ در کتاب «کارگران بی‌طبقه (توان چانه‌زنی کارگران در ایران پس از انقلاب)» به این موضوع پرداخته شده است. علیرضا خیراللهی در این کتاب، که برگرفته از رساله دکترای نویسنده است، پژوهشی در زمینه قدرت چانه‌زنی کارگران در سالهای پس از انقلاب به دست داده و با مطالعات موردی در وضعیت کارگران و قوانین و شیوه‌ها و ساز و کارهای قراردادهای کاری در این سالها، ریشه‌ها و عوامل کاهش توان چانه‌زنی کارگران را در دوره مورد بحث تحلیل و بررسی کرده است.