معلولیت جسمی، بی سرپرست شدن، آوارگی، ازدواج اجباری، اعتیاد و جنگ. شاید به نظر برسد هر کدام از این‌ها به تنهایی بتواند زندگی یک کودک یا نوجوان را تباه کند، چه رسد به این‌که همه‌ آن ها با هم از راه برسند. اما، امیدواری به فردای بهتر، قدرتی به انسان می دهد که .... جامعه افغانستان، سال هاست با این دشواری ها و آسیب‌هایی مانند سوء تغذیه، نبود آموزش، بزه‌کاری، تبعیض جنسیتی و ضربه‌های روحی ناشی از جنگ در زمان حکومت طالبان روبه روست. «دبورا الیس» نویسنده‌ کانادایی، در سال ۲۰۱۱ میلادی، گفت‌گوهایی با شماری ازکودکان و نوجوانان دختر و پسر افغانستان، در شهر کابل انجام داده و آن‌ها را در کتاب «کودکان کابل» به چاپ رسانده ‌است. خواننده با مطالعه این کتاب، با بخشی از درد و رنج کودکان افغانستان آشنا می شود و نیز از تلاش، امید و اشتیاق آن‌ها برای دست یابی به آینده‌ای بهتر و  زندگی در جامعه‌ای بدون خشونت آگاهی می یابد. نویسنده، با نگرشی انسان‌دوستانه و واقع‌بینانه، مخاطب را با گوشه هایی از زندگی قربانیان کودک و نوجوان افغانستان روبه‌رو می‌کند. کتاب، از نثری روان، زبانی ساده و خودمانی بهره‌ می‌گیرد و خواننده را با فعالیت برخی از نهادهای مردمی و بین‌المللی پشتیبان حقوق بشر در افغانستان نیز آشنا می‌کند.